Freesociety

Τις τελευταίες ημέρες τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ασχολούνται με ένα κείμενο για την ερωτική ζωή του Γεώργιου Καραϊσκάκη, που «ανέβηκε» στην ιστοσελίδα της επιτροπής «Ελλάδα 2021» αλλά  μετά από σχετικές διαμαρτυρίες και αντιδράσεις,   «κατέβηκε» άρον άρον !  Πρόκειται για ένα κείμενο του κ. Αριστείδη Χατζή -ο ίδιος τιτλοφορείται καθηγητής, ειδικός στη Φιλοσοφία Δικαίου & Θεωρία Θεσμών και μέλος της παραπάνω επιτροπής- που αναφέρεται στον Γεώργιο Καραϊσκάκη και στην ερωτική του ζωή, με τίτλο «Ο Έρωτας του Καραϊσκάκη».  Στον ιστότοπο της Εφημερίδας "Καθημερινή", όπου το κείμενο είχε επίσης δημοσιευτεί, η εφημερίδα με νεότερη ανάρτησή της ενημερώνει τον επισκέπτη ότι "το άρθρο δεν βρέθηκε"  https://www.kathimerini.gr/1079758/gallery/epikairothta/ellada/h-epitroph-ellada-2021-apesyre-apo-thn-istoselida-ths-anarthsh-gia-ton-g-karaiskakh  ... Εδώ, όμως, πιθανότατα διασώζεται ακόμα: https://infognomonpolitics.gr/2020/02/o-erotas-tou-karaiskaki/ Συνοπτικά, από τα ι

Απόσπασμα από το έργο "De profundis" του Oscar Wild ".... Ο Χριστός, όπως όλες οι γοητευτικές προσωπικότητες, είχε τη δύναμη όχι μόνο να λέει ο ίδιος όμορφα πράγματα, αλλά να κάνει και τους άλλους να του λένε όμορφα πράγματα. Μια από τις αγαπημένες μου ιστορίες είναι αυτή που μας αφηγείται ο Ευαγγελιστής Μάρκος, για μια Ελληνίδα, που όταν ο Χριστός, θέλοντας να βάλει σε δοκιμασία την πίστη της, της είπε πως δεν μπορούσε να της δώσει το ψωμί των τέκνων του Ισραήλ, εκείνη του απάντη σε πως και τα μικρά σκυλιά -"κυνάρια" μάλλον μικρά σκυλιά πρέπει να αποδοθεί- που κάθονται κάτω από το τραπέζι τρώνε τα ψίχουλα που τα μικρά παιδιά αφήνουν να πέσουν κάτω. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν απαιτώντας την αγάπη και το θαυμασμό των άλλων, ενώ θαπρεπε καθε φορά που γινόμαστε αντικείμενα αγάπης να τη δεχόμαστε με ταπεινότητα, αναγνωρίζοντας πως είμαστε ανάξιοι να μας αγαπούν. Κανείς δεν είναι άξιος να τον αγαπούν. Το γεγονός ότι ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο, φανερώνει ότι σ

Μια συναισθηματική, πλην εξόχως ατυχής και αντιδικονομική συμπεριφορά της Εισαγγελέως της έδρας κατά τη διάρκεια της δίκης των βιαστών στη Ρόδο, προκάλεσε ένα -δικαιοπολιτικά και δικονομικά ορθό αλλά οριακό (ή μη ανεκτό) από άποψη διάκρισης των εξουσιών- σχόλιο του Υφυπουργού της Δικαιοσύνης κατά της Εισαγγελέως στο τουίτερ («Τα δικαστήρια δεν  είναι "λαϊκή απογευματινή"), χωρίς πάντως αυτό να συνιστά παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης. Στη συνέχεια ακολούθησε η έξωθεν των δικαστηρίων μικρή κινητοποίηση ολιγάριθμων φεμινιστικών οργανώσεων -ολιγομελή κινήματα που προσπαθούν να κατηγοροποιήσουν σ' ενιαίο σύνολο ατομικές περιπτώσεις αποτυχίας στην προσωπική ζωή ή άτομα με δυσκολίες προσαρμογής στην επικρατούσα κοινωνική ηθική κλπ- για τους συνήθεις λόγους που θέλουν όλους ή σχεδόν όλους τους άντρες βιαστές, φαλλοκράτες, καταπιεστές, σεξιστές και άλλα παρόμοια και, τέλος, η σχετική "συζήτηση" έκλεισε, ως συνήθως, με την παραδοσιακή κόντρα μεταξύ των κομματικ

"...Όποιος έχει μπλεχτεί ή είναι ακόμη μπλεγμένος με τη δημοσιογραφία, βρίσκεται μπροστά στην σκληρή αναγκαιότητα να χαιρετά τους ανθρώπους που περιφρονεί, να χαμογελάει στο χειρότερο εχθρό του να συνδιαλέγεται με τις πιο δυσώδεις προστυχιές, να λερώνει τα χέρια του θέλοντας να πληρώσει με το ίδιο νόμισμα αυτούς που του επιτίθενται. Γίνεται συνήθεια να βλέπει να γίνεται  το κακό   και να το αφήνει να πραγματοποιείται· αρχίζει εγκρίνοντας το κακό και τελειώνει διαπράττοντάς το. Με τον καιρό, η ψυχή αδιάκοπα σπιλωμένη από ντροπιαστικές και συνεχείς συναλλαγές, αποδυναμώνεται, τα ελατήρια των ευγενών σκέψεων σκουριάζουν, οι μεντεσέδες της κοινοτοπίας τρώγονται από τη χρήση και λασκαρισμένοι γυρνάνε από μόνοι τους...." (Honoré de Balzac (1799-1850) Σκηνές από την παρισινή ζωή. Μεγαλεία και δυστυχίες των αυλικών, Ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του Κεμπέκ Συλλογή Στους τέσσερις ανέμους, Τόμος 1094, σειρά 1.0 σελ. 23-24) Γαλλικό κείμενο Quiconque a trempé dans le journalisme, ou y

Ο μέσος Έλληνας ποτέ δεν διάβαζε και εξακολουθεί να μη διαβάζει! Είτε από (χάρτινο) βιβλίο είτε από Υπολογιστή, τάμπλετ ή κινητό! Κι αυτό γιατί δεν έχει ψηλά στο σύστημα αξιών του τη μόρφωση ούτε αντέχει τον πνευματικό κόπο που απαιτεί η ανάγνωση οποιουδήποτε μακροσκελούς κειμένου, έστω κι αν αυτό είναι ειδησεογραφικό, πληροφοριακό, ενημερωτικό. Ο μέσος Έλληνας προτιμάει να ξοδεύει τα χρήματά του σε μπουζουκτζίδικα, καφετέριες και μπαρ γ ια ψυχαγωγία και επίδειξη και θεωρεί αρκετό να μαθαίνει και να κατανοεί από την εικόνα, το σύνθημα και τον ηχηρό τίτλο, αντί να διαβάζει. Στην καλύτερη περίπτωση προτιμάει να "μαθαίνει" από τη "συζήτηση" κι όχι από τα βιβλία, χάρτινα ή ηλεκτρονικά! Τρόπος του λέγειν, βέβαια, "συζήτηση", πράγμα που μπορεί να το διαπιστώσει κάποιος, παρακολουθώντας διαλόγους στην τηλεόραση ή στις ποικίλες ιστοσελίδες του διαδικτύου, όπου ο Έλληνας συναγωνίζεται τους άλλους στον εγωισμό, στην αλαζονεία, στις ατάκες και στα "Γαλλικά&q

Esther lâcha Lucien et retomba sur le divan comme morte. En ces situations, la plupart des femmes babillent comme des perroquets ! Ah ! elles vous aiment !... Après cinq ans, elles sont au lendemain de leur premier jour de bonheur, elles ne peuvent pas vous quitter, elles sont sublimes d’indignation, de désespoir, d’amour, de colère, de regrets, de terreur, de chagrin, de pressentiments ! Enfin, elles sont belles comme une scène de Shakespeare. Mais, sachez-le bien ! ces femmes-là n’aiment pas. Quand elles sont tout ce qu’elles disent être, quand enfin elles aiment véritablement, elles font comme fit 189 Esther, comme font les enfants, comme fait le véritable amour : Esther ne disait pas une parole, elle gisait la face dans les coussins, et pleurait à chaudes larmes. Lucien, lui, s’efforçait de soulever Esther et lui parlait.  (Honoré de Balzac (1799-1850) Scènes de la vie parisienne Splendeurs et misères des courtisanes La Bibliothèque électronique du Québec Collection À tous les

"...Για μερικούς άντρες, όσο πιο δυνατός είναι ο πόθος τόσο πιο ανέφικτη γίνεται η δράση. Η δυσπιστία προς τους εαυτούς τους τους σαστίζει, ο φόβος μήπως δεν αρέσουν τους τρομοκρατεί· εξάλλου, τα βαθιά αισθήματα μοιάζουν με τις τίμιες γυναίκες· φοβούνται να αποκαλυφθούν και περνούν μες τη ζωή με τα μάτια χαμηλωμένα.... Ο Φρεντερίκ, αν και γνώρισε την κυρία Αρνού περισσότερο -ίσως και ακριβώς γι αυτό- ήταν ακόμη πιο δειλός από πριν. Κάθε πρωί ορκιζόταν να το αποτολμήσει. Μια ακατανίκητη συστολή τον εμπόδιζε· δεν υπήρχε παράδειγμα να τον καθοδηγήσει, επειδή εκείνη διέφερε από τις άλλες. Χάρη στη δύναμη των ονείρων του, την είχε τοποθετήσει έξω από τις ανθρώπινες διαστάσεις. Πλάι της ένιωθε τον εαυτό του πιο ασήμαντο πάνω στη γη κι απ τα μεταξωτά ξέφτια που έπεφταν απ' το ψαλίδι της..." (Γουσταύος Φλωμπέρ "Αισθηματική αγωγή", Ιστορία ενός νεαρού, μυθιστόρημα, Ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του Κεμπέκ  Συλλογή "Με όλους τους ανέμους" Τόμος 777 : σειρά 2.01 σε

Σχετικά με τις κλίκες: Κομματικές, συνδικαλιστικές, οικογενειακές, φιλικές και άλλες... (μικρό απόσπασμα από το έργο του Stendhal, "Το κόκκινο και το μαύρο") "....Κι ούτε είναι ο έρωτας που κάνει να πλουτίζουν προικισμένοι και ταλαντούχοι νεαροί σαν το Ζιλιέν. Προσδένονται με ακατάλυτα δεσμά σε κάποια κλίκα, και όταν η κλίκα αυτή πάει μπροστά, όλα τα αγαθά του κόσμου πέφτουν βροχή επάνω τους. Αλίμονο στον σπουδαγμένο που δεν ανήκει σε καμιά κλίκα, θα τον κατηγορήσουν μέχρι και για τις πιο αβέβαιες μικροεπιτυχίες του και η υψηλά ιστάμενη αρετή θα τον εξουθενώσει κλέβοντάς τον. Μάλιστα κύριε, το μυθιστόρημα είναι ένας καθρέφτης που τον περιφέρουν σ' ένα μεγάλο δρόμο. Άλλοτε αντανακλά στα μάτια σας το γαλάζιο τ' ουρανού κι άλλοτε το βούρκο από τις λασπολακούβες του δρόμου. Και τότε, τον άνθρωπο που κουβαλά τον καθρέφτη με ένα κοφίνι στη ράχη του, θα τον κατηγορήσετε για ανήθικο! Ο καθρέφτης του δείχνει το βούρκο και σεις κατηγορείτε τον καθρέφτη! Θα πρέπει να

Οι άνθρωποι που έχουν σαν μοναδική επιθυμία την ολοκλήρωση του εαυτού τους δεν ξέρουν ποτέ που πηγαίνουν. Δεν μπορούν να ξέρουν... Βέβαια, κατά μία έννοια, είναι αναγκαίο, κατά το ελληνικό ρητό, το "γνώθι σαυτόν"· είναι το πρώτο σκαλοπάτι στην κατάκτηση τ ης γνώσης. Η αναγνώριση, όμως, πως η ψυχή του ανθρώπου παραμένει ουσιαστικά απρόσιτη στη γνώση, είναι η έσχατη κορυφή της σοφίας. Το πιο μεγάλο μυστήριο είναι ο εαυτός μας. Όταν κανείς ζυγίσει τον ήλιο στην πλάστιγγα, μετρήσει τις κινήσεις της σελήνης και χαρτογραφήσει ως το τελευταίο αστέρι τους εφτά ουρανούς, πάλι μένει απέξω ο εαυτός του. Ποιος μπορεί να υπολογίσει την τροχιά της ίδιας του της ψυχής;  Όταν ο γιος (ενν. ο Χριστός) πήγε να βρει τα γαϊδουράκια του πατέρα του, δεν ήξερε ότι τον περίμενε ένας άνθρωπος του Θεού μ' αυτό το Χριστιανικό στέμμα, κι ότι η ψυχή του ήταν ήδη ψυχή ενός βασιλέα... (Όσκαρ Γουάιλντ, De profundis, σελ. 23) People whose desire is solely for self−realisation never know where

"... Οι καρδιές των γυναικών είναι σαν εκείνα τα κουτιά των μυστικών, που έχουν ένα σωρό συρταράκια το ένα μέσα στο άλλο. Βασανίζεσαι, σπάζεις τα νύχια σου, και βρίσκεις στο βάθος κάποιο ξεραμένο λουλούδι, σκόνη - ή το κενό!" Les cœurs des femmes sont comme ces petits  meubles à secrets, pleins de tiroirs emboîtés les  uns dans les autres ; on se donne du mal, on se  casse les ongles, et on trouve au fond quelque  fleur desséchée, des brins de poussière ou le  vide ! (Gustave Flaubert, "L’éducation sentimentale", Histoire d’un jeune homme,  roman,  La Bibliothèque électronique du Québec,  Collection À tous les vents,  Volume 777 : version 2.01,  Page 907-908)

Οι γεωγραφικές και διοικητικές περιφέρειες της χώρας, καθώς φαίνεται, ακόμη και οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες που ενίοτε τις χρησιμοποιούν, τις έχουν μπερδεμένες στο μυαλό τους. Έτσι λοιπόν: Σήμερα, Μάιος 2020, οι διοικητικές περιφέρειες της χώρας υποδιαιρούνται σε:   Περιφέρειες, περιφερειακές ενότητες, δήμους (με τις υποδιαιρέσεις τους σε .....). 1. Περιφέρειες  ονομάζονται οι 13 δευτεροβάθμιοι  οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης  (Ο.Τ.Α.) του  ελληνικού κράτους . Κάθε περιφέρεια έχει συσταθεί σε μια ευρύτερη περιοχή της χώρας (εξαιρουμένου του  Αγίου Όρους ), διαθέτει δικές της αυτοτελείς υπηρεσίες και  προϋπολογισμό  και τα όργανά της εκλέγονται με καθολική  ψηφοφορία . Οι αρμοδιότητές της απλώνονται σε ένα ευρύ φάσμα: από το σχεδιασμό, το συντονισμό και την εφαρμογή των πολιτικών που άπτονται των ζητημάτων της περιοχής, μέχρι και επιμέρους καθήκοντα της κεντρικής διοίκησης που μπορεί να της ανατεθούν με  νόμο .  Ο όρος εμπεριέχει επίσης  γεωγραφική  ση