Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2012

Οι νέοι, τα πτυχία, η εργασία και η ξενιτιά

Στην Ελλάδα όλοι σχεδόν οι νέοι είναι πτυχιούχοι, μεταπτυχιούχοι και διδάκτορες… Η πλειοψηφία των νέων διαθέτει τουλάχιστον ένα πτυχίο… Και αν τύχη ο μπαμπάς και η μαμά να έχουν και λεφτά - γεγονός που μέχρι τώρα ήταν ο κανόνας, αφού μέχρι πρότινος υπήρχαν τα "δανεικά" - ο αριθμός των πτυχίων ανεβαίνει… Κι αν, στο κάτω κάτω, δεν κατορθώσει κάποιος να μπει σε ελληνικό Πανεπιστήμιο – δηλαδή αν δεν καταφέρει να γράψει πάνω από τη μονάδα- τότε μπορεί να "ξενιτευτεί"... για να "σπουδάσει"... Βέβαια, το «ξενιτευτεί» είναι τρόπος του λέγειν, αφού τα κινητά τηλέφωνα, τα ταχυδρομικά δέματα και οι επισκέψεις των γονέων δεν αφήνουν τα παιδιά να νοιώσουν τη ξενιτιά… Όπως, επίσης, τρόπος του λέγειν είναι και το "σπουδάσει"… Ρουμανία, Ιταλία, Βουλγαρία, Τσεχία, Σερβία… Χώρες γεμάτες Έλληνες ….«ξενιτεμένους φοιτητές»…. σε "αχαρτογράφητα" πανεπιστήμια...  Πτυχία, αμφίβολης ή μηδαμινής αξίας, όπως, άλλωστε, και πολλά ελληνικά…. που δεν μπήκαν ποτέ σε

Τις πταίει

Τις πταίει; * (= Ποιος φταίει;) Απαραίτητη προϋπόθεση για να βγούμε από την (πρωτίστως οικονομική και κοινωνική και, δευτερευόντως πολιτική) κρίση που μαστίζει την κοινωνία μας είναι, αφενός, να καταγράψουμε με ειλικρίνεια την κοινωνική πραγματικότητα και, αφετέρου, να αποδεχθούμε τις παθογένειές της. Στη συνέχεια οφείλουμε να επιχειρήσουμε τη θεραπεία τους. Το καλοκαίρι έφθασε αισίως στο τέλος του αλλά οι δρόμοι της πρωτεύουσας και οι χώροι εργασίας (δημόσιοι και ιδιωτικοί) δεν λένε να γεμίσουν ανθρώπους και δη εργαζόμενους. Λίγοι έχουν επιστρέψει στις εστίες τους και, βέβαια, στις «εργασίες» τους. Οι δημόσιες υπηρεσίες έρημες από υπαλλήλους και κόσμο, εκτός από τις Εφορίες και τις υπηρεσίες υγείας. Ο ιδιωτικός τομέας (εμπορικά καταστήματα, γραφεία κλπ.) πνέει τα λοίσθια. Πάντως, για να είμαστε ειλικρινείς, λέγοντας «έχουν επιστρέψει στις εργασίες τους», δεν ακριβολογούμε … Γιατί, έχω αρχίσει να πιστεύω ότι σ’ αυτή τη χώρα λίγοι άνθρωποι εργάζονται… Οι περισσότεροι γυρίζουν

Οικογενειοκρατία, νεποτισμός και φοβική κοινωνία

1. Νεποτισμός, ευνοιοκρατία και αναξιοκρατία . Νεποτισμός είναι η εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που δίνει σε κάποιον η θέση που κατέχει, για να εξασφαλίσει σε συγγενείς και φίλους αξιώματα, δημόσιες θέσεις κλπ. Έτσι, λοιπόν, επειδή ο Βύρων Πολύδωρας διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής για μια ημέρα, για το λόγο αυτό απέκτησε το δικαίωμα να διορίσει την κόρη του σε οργανική θέση μετακλητού υπαλλήλου της Βουλής. Βέβαια, το δικαίωμα αυτό του το δίνει ο νόμος και ο Πολύδωρας έσπευσε να το εκμεταλλευτεί για να εξασφαλίσει επαγγελματικά και οικονομικά την κόρη του, όπως θα έκανε κάθε (έλλην) πατέρας για το παιδί του, που δεν θα επιθυμούσε να το αφήσει "απροστάτευτο" να εργαστεί στον ελεύθερο και άγριο στίβο του ανταγωνισμού του ιδιωτικού τομέα, παρά τα πτυχία και τις ξένες γλώσσες που διαθέτει. Έλλειψη εμπιστοσύνης στις ικανότητές της; Υπερπροστασία; Φόβος μπροστά στο άγνωστο; Κρατικοδίαιτη νοοτροπία; Έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους μη συγγενείς; Το συμπέρασμα είναι ότι σ' αυτή τη χ

Σύντομο ιστορικό της μοιχείας

Η ΜΟΙΧΕΙΑ (Με αφορμή το πρόσφατο βίντεο του Ρώυτερς με την εκτέλεση μιας γυναίκας μοιχού από Ταλιμπάν)           α) Γενικά . Η μοιχεία, δηλαδή το ποινικό αδίκημα που συνίσταται στη σεξουαλική σχέση ενός έγγαμου με άτομο διαφορετικό από τον ή την σύζυγό του, είναι τόσο παλιά όσο και ο θεσμός του γάμου και της οικογένειας. Η κοινωνική της απαξία ποικίλλει από εποχή σε εποχή, από κοινωνία σε κοινωνία και από πολιτισμό σε πολιτισμό.           β) Η μοιχεία στον κόσμο. Ο κώδικας του Χαμουραμπί (1800 π.Χ.) στη Βαβυλώνα προέβλεπε για τη μοιχεία την ποινή του θανάτου με πνιγμό. Οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι τιμωρούσαν ακόμη και με την ποινή τον θανάτου τη μοιχαλίδα, ενώ η ποινή για τον μοιχό δεν ήταν αυστηρή.           Οι τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Μουσουλμανισμός) είναι κατηγορηματικές στην καταδίκη της μοιχείας, υπακούοντας στην έβδομη εντολή που έδωσε ο Θεός στον Αβραάμ: Ου μοιχεύσεις. Κι ενώ Ιουδαϊσμός και Χριστιανισμός αρκούνται σε εκκλη

Οι έννοιες των λέξεων και οι λέξεις των εννοιών

Οι έννοιες των λέξεων και οι λέξεις των εννοιών Μνημόνιο και  Διαπραγμάτευση, εξέταση, αναθεώρηση, τροποποίηση, ακύρωση, καταγγελία, κατάργηση, απαγκίστρωση, αποδέσμευση           Με αφορμή το «μνημόνιο» και τους ποικίλους ρηματικούς προσδιορισμούς με τους οποίους συνοδεύεται από τα πολιτικά κόμματα, με σκοπό να προσδιορίσουν τη μεταχείριση που του επιφυλάσσουν στο πλαίσιο του πολιτικού τους προγράμματος ενόψει των επικείμενων βουλευτικών εκλογών της 17.6.2012, θα επιχειρήσουμε να διευκρινίσουμε τις έννοιες αυτών των προσδιορισμών, προκειμένου να φωτίσουμε, όσο αυτό είναι δυνατό, τις προθέσεις και τα προγράμματά τους. Σημειώνεται ότι οι μέχρι σήμερα χρησιμοποιηθέντες όροι από τις ηγεσίες και τα στελέχη των πολιτικών κομμάτων είναι κυρίως οι εξής: διαπραγμάτευση, εξέταση, αναθεώρηση, τροποποίηση, ακύρωση, καταγγελία, κατάργηση, απαγκίστρωση, αποδέσμευση. Ας ξεκινησουμε, όμως, απο τον όρο "μνημόνιο".            Ο όρος «Μνημόνιο». Κατ’ αρχήν, η λέξη μνημόνιο είναι

Η καρδιά της Ελλάδας χτυπάει μόνο στην Ευρώπη

Προς κοινωνία και πολιτικά κόμματα. Η καρδιά της Ελλάδας χτυπάει μόνο στην Ευρώπη Η συμπόρευση της Ελλάδας με τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να είναι αυτονόητη για όλους τους Έλληνες, όχι, κυρίως, για λόγους ανάγκης ή συμφέροντος αλλά, πρωτίστως, για λόγους ιδεολογικούς και συναισθηματικούς, καθώς και για λόγους συνειδητής επιλογής ενός κοινού ευρωπαϊκού κώδικα πολιτικών, πολιτιστικών και ηθικών αξιών. Η Ελλάδα κέρδισε πολλά από την Ευρώπη στη μέχρι σήμερα τριαντάχρονη συμπόρευση μαζί της. Τώρα, που η οικονομική κρίση χειροτέρεψε τις συνθήκες της συνύπαρξής μας, οφείλουμε πολύ περισσότερο να μείνουμε πιστοί στο κοινό ευρωπαϊκό όραμα και στην τήρηση των υποχρεώσεών μας, χωρίς, βεβαίως, να απεμπολούμε τους αγώνες και τις διεκδικήσεις μας για μια Ευρώπη των λαών και των εργαζόμενων, για μια Ευρώπη κοινωνική και ανθρωπιστική, όπως είναι, άλλωστε, ο ηθικός πυρήνας της, που αποδεικνύεται περίτρανα από την ιστορία της. Μια ιστορία διαρκών ανατροπών και επανα

Δήμευση και υποχρεωτικό δάνειο ως μέσα κοινωνικής πολιτικής

"Δήμευση και υποχρεωτικό δάνειο ως μέτρα κοινωνικής πολιτικής" Θεωρώ εξαιρετικά άστοχη, πρόχειρη και βεβιασμένη τη δήλωση του κ. Γλέζου περί συνάψεως υποχρεωτικού δανείου από τους πολίτες που έχουν εισόδημα πάνω από το ενδεικτικό ποσό των 20.000 ευρώ, διότι με τον επικοινωνιακά πρόχειρο, αόριστο και βεβιασμένο τρόπο που το εξήγγειλε, ανέσυρε ιδεολογικές μνήμες, αντανακλαστικά και συναισθήματα άκρως αρνητικά για την αριστερά, που θα κοστίσουν εκλογικά στο ΣΥΡΙΖΑ. Το υποχρεωτικό δάνειο, όταν ταυτίζεται με την έννοια της δήμευσης, αποτελεί αντιδημοφιλές (ακόμα και για τους φτωχούς) μέτρο κοινωνικής πολιτικής, που δεν πλήττει το μεγάλο κεφάλαιο ή τα μεγάλα εισοδήματα αλλά την ατομική ιδιοκτησία στον πυρήνα της. Η εξαγγελία αυτή δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα και αποστροφή στην πλειοψηφία του κόσμου, που θεωρεί την ατομική ιδιοκτησία και την περιουσία ως ατομικό δικαίωμα, σύμφυτο με το δικαίωμα στην προσωπικότητά του και που, επιπλέον, είναι δικαίωμα κατοχυρωμένο τόσο από τ
Ιερόδουλες και ιατρικό απόρρητο Σχετικά με την άρση του ιατρικού απορρήτου των ιερόδουλων, για τις οποίες έχει αποδειχθεί ότι είναι προσβεβλημένες από τον ιό HIV και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε οίκους ανοχής, στο δρόμο κλπ., πρέπει να σημειωθούν τα εξής: Η άρση του ιατρικού απορρήτου για τις οροθετικές ιερόδουλες επιτρέπεται από τον "Κώδικα ιατρικής δεοντολογίας" για λόγους προστασίας της δη ... μόσιας υγείας. Κι αυτό γιατί, όπως είναι ευκόλως κατανοητό, αν δεν δημοσιευθούν οι φωτογραφίες των οροθετικών ιερόδουλων θα είναι αδύνατο, τόσο για τους πελάτες που συνευρέθηκαν μαζί τους να το πληροφορηθούν, κι έτσι να προστρέξουν στις υπηρεσίες υγείας για να εξετασθούν και να λάβουν την κατάλληλη ιατρική αγωγή όσο και για τους μελλοντικούς πελάτες τους, προκειμένου αυτοί να το γνωρίζουν και να αποφύγουν τη σεξουαλική συνεύρεση μαζί τους και τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι υπάρχει και το χρονικό περιθώριο (παράθυρο) των 72 ωρών από την ύπ

Freesociety: Σκέψεις με αφορμή τον αυτόχειρα συνάνθρωπό μας.   ...

Freesociety: Σκέψεις με αφορμή τον αυτόχειρα συνάνθρωπό μας.   ... : Σκέψεις με αφορμή τον αυτόχειρα συνάνθρωπό μας .       Είναι βέβαιο ότι οι κοινωνικές συνθήκες στη χώρα μας είναι εκρηκτικές και ότι η α...
Σκέψεις με αφορμή τον αυτόχειρα συνάνθρωπό μας .       Είναι βέβαιο ότι οι κοινωνικές συνθήκες στη χώρα μας είναι εκρηκτικές και ότι η απελπισία καταλαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού με αφορμή, κυρίως,   το οικονομικό αδιέξοδο. Από την άλλη πλευρά, κάθε άνθρωπος, ως ξεχωριστή οντότητα, ψυχολογική, βιολογική, πολιτική, οικονομική κλπ., διαθέτει μια ατομική ηθική και ένα δικό του κώδικα τιμής και αξιοπρέπειας, που συνθέτουν την ιδιοσυγκρασία του και τον διαφοροποιούν από τους υπόλοιπους συνανθρώπους μας. Ο κώδικας αυτός προσδιορίζει τον τρόπο και την ένταση της αντίδρασής του στα ποικίλα κοινωνικά φαινόμενα (οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά κλπ.) και τα επισυμβάντα   της προσωπικής του ζωής. Έτσι, ο βαθμός της αντίστασης, οι αντοχές και οι δυνάμεις του καθένα μας διαφέρουν μπροστά στις ποικίλες δυσκολίες, προβλήματα και κοινωνικά αδιέξοδα.       Ανεξάρτητα, πάντως, από τα παραπάνω, ουδέποτε ήταν χαρακτηριστικό της κουλτούρας και της ιδιοσυγκρασίας των συμπατριωτών

«Σκέψεις από τη συνέντευξη του ποιητή Χριστιανόπουλου στην τηλεοπτική παρουσιάστρια Τσαπανίδου»

Ήταν μεγάλο δυστύχημα για την παρουσιάστρια Τσαπανίδου, ίσως και γενικότερα για την τηλεόραση, η πρωτοβουλία της να παρουσιάσει στην εκπομπή της τον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο. Γιατί, ο ασυμβίβαστος και συνεπής με τις ιδέες του ποιητής, μιλώντας απλά και κατανοητά ελληνικά, κατόρθωσε να ανασύρει όλες τ ις αδυναμίες της ίδιας και του τηλεοπτικού κατεστημένου να διαχειριστούν καταστάσεις και ανθρώπους που τους αμφισβητούν και τους υπερβαίνουν. Ο ποιητής ήταν ειλικρινής, ευθύς και έντιμος, την ειρωνεύτηκε, απαξίωσε την ίδια και τις περισσότερες ερωτήσεις της και απέκρουσε με χιούμορ τις οφθαλμοφανείς κολακείες της. Ήταν προφανής η προσβολή και η έκθεση στα μάτια του κόσμου, που υφίστατο συνεχώς η παρουσιάστρια, κάθε φορά που καταλάβαινε ότι δεν είχε επιχειρήματα και προσπαθούσε να παρασύρει τον ποιητή σε μία φανερή και ντροπιαστική γι αυτήν, ανταλλαγή φιλοφρονήσεων. Η κυρία Τσαπανίδου περιορίστηκε αρκετές φορές σε βεβιασμένα γέλια εμφανούς αμηχανίας, στερούμενη επαγγελματισμού και της α