Τις πταίει

Τις πταίει; * (= Ποιος φταίει;)

Απαραίτητη προϋπόθεση για να βγούμε από την (πρωτίστως οικονομική και κοινωνική και, δευτερευόντως πολιτική) κρίση που μαστίζει την κοινωνία μας είναι, αφενός, να καταγράψουμε με ειλικρίνεια την κοινωνική πραγματικότητα και, αφετέρου, να αποδεχθούμε τις παθογένειές της. Στη συνέχεια οφείλουμε να επιχειρήσουμε τη θεραπεία τους.

Το καλοκαίρι έφθασε αισίως στο τέλος του αλλά οι δρόμοι της πρωτεύουσας και οι χώροι εργασίας (δημόσιοι και ιδιωτικοί) δεν λένε να γεμίσουν ανθρώπους και δη εργαζόμενους. Λίγοι έχουν επιστρέψει στις εστίες τους και, βέβαια, στις «εργασίες» τους. Οι δημόσιες υπηρεσίες έρημες από υπαλλήλους και κόσμο, εκτός από τις Εφορίες και τις υπηρεσίες υγείας. Ο ιδιωτικός τομέας (εμπορικά καταστήματα, γραφεία κλπ.) πνέει τα λοίσθια. Πάντως, για να είμαστε ειλικρινείς, λέγοντας «έχουν επιστρέψει στις εργασίες τους», δεν ακριβολογούμε … Γιατί, έχω αρχίσει να πιστεύω ότι σ’ αυτή τη χώρα λίγοι άνθρωποι εργάζονται… Οι περισσότεροι γυρίζουν κατάκοποι στο σπίτι τους, ύστερα από τα ημερήσια ψώνια στο «πολυκατάστημα» (supermarket), όπου τους αναμένει ανοικτή η τηλεόραση, η οικογένεια, οι συγγενείς ή φίλοι ή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης… Για να περάσει άλλη μια μέρα …δίχως σκοπό… όπως έλεγε ένα παλιό σκυλοτράγουδο.

Κατά τα λοιπά, το καλοκαίρι κύλησε, όπως κάθε προηγούμενο: Με τους έλληνες τουρίστες να ξεσαλώνουν στις παραλίες, ενώ οι κατά τόπους εξοχές και οι γνωστοί νησιωτικοί (και όχι μόνο) τουριστικοί «προορισμοί» να βουλιάζουν από κόσμο. Τα γνωστά «στέκια», «κωλόμπαρα», «in παραλίες», ξενοδοχεία και συναφή «μαγαζιά», φουλαριστά από κόσμο, τις μεν πρωϊνές ώρες για ηλιοθεραπεία, σκούρο γυαλί, «άτσι μίτσι κότσι» και παραλαπίπα τις δε βραδινές για ποτάκια «μπόμπες», στόματα που ανοιγοκλείνουν χαζοχαρούμενα και «μουσικώματα»… Για να μην αναφέρω του δεκάδες χιλιάδες Αθηναίους, που μόλις επέστρεψαν από τα καλοκαιρινά τους μπάνια, ξεχύθηκαν για να διασκεδάσουν στη συναυλία των Red Hot Chilly Peppers, ενώ έχουν ξεπουλήσει όλα τα εισιτήρια για τις παραστάσεις του τσίρκου Αλλέγκρια. Νέοι «άνεργοι» με φράγκα, νέοι «εργαζόμενοι» στην «επιχείρηση» του μπαμπά «εργοδότη»… Όλοι με φράγκα… αμάξια… ντύσιμο… ύφος… Ο μπαμπάς πληρώνει… (και το κράτος δανείζεται αβέρτα…). Οι «άνεργοι» νέοι κάθονται… Δουλεύουν μόνο σε διευθυντικές θέσεις… άμα λάχει… και μόνο με χοντρό μπαγιόκο… Ορισμένοι, πάντως, άρχισαν να δουλεύουν ακόμα για το κατώτατο ημερομίσθιο… Γιατί δεν πάει άλλο… Κόπηκαν, βλέπεις, και οι συντάξεις για τις άγαμες θυγατέρες… Άρχισαν σιγά- σιγά να σφίγγουν οι κώλ.. (τα λουριά ήθελα να πω)… Κι όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι αρχίζουν τα τρυπήματα… τα κουταλάκια… με την άσπρη σκόνη και οι «παραλυτέ» ξάπλες στα πεζοδρόμια… Οι μικροσυνταξιούχοι αδυνατούν να επιβιώσουν από τις περαιτέρω περικοπές των συντάξεων… Βέβαια, άλλοι συνταξιούχοι (50ντάρηδες + ή - ) δουλεύουν μαύρα κι ανασφάλιστα και στερούν τις λίγες θέσεις εργασίας από τους νέους… Παράλληλα, τα «ειδικά μισθολόγια» (του Δημοσίου) απεργούν… Δεν θέλουν άλλες περικοπές… Δεν μπορούν να ζήσουν με λιγότερα… Έμαθαν στα πολλά… στα αδούλευτα…  Θέλουν μισθούς αξιοπρέπειας… Το χαβά τους!... Σα να ζουν σε άλλο πλανήτη… Το κράτος αρνείται να εφαρμόσει τους νόμους… Μια κοινωνία σε σήψη…

Αναρωτιέμαι συχνά αν οι άλλοι βλέπουν ό,τι βλέπω κι εγώ… Μήπως βλέπω τα πράγματα με παραμορφωτικούς φακούς; Μήπως βλέπω κινδύνους εκεί που δεν υπάρχουν; Από την άλλη πάλι, ώρες - ώρες σκέφτομαι αυτό το πουλί που λένε ότι κρύβει το κεφάλι του στην άμμο, όταν βλέπει τον επερχόμενο κίνδυνο… Και σκέφτομαι, μήπως μια ολόκληρη κοινωνία σκέφτεται και συμπεριφέρεται έτσι.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, δεν ισχύει αυτό για τα συγκεκριμένα πουλιά, αφού μια τέτοια συμπεριφορά θα τα καταδίκαζε σε αφανισμό. Μάλλον, αυτά τα πουλιά, κατά μια εκδοχή, για να ξεφύγουν από την προσοχή των εχθρών τους, τόσο οι νεοσσοί όσο και τα ενήλικα, ξαπλώνουν στο έδαφος, με το λαιμό τους τεντωμένο οριζόντια, συνήθεια που μπορεί να οδηγήσει στο μύθευμα ότι, η Στρουθοκάμηλος όταν απειλείται, κρύβει το κεφάλι της στην άμμο.

Όμως αυτοί οι άνθρωποι; Αυτοί οι άνθρωποι στις παραλίες, στα κωλόμπαρα, στους Red hot… κλπ; Αυτοί με τα σκούρα γυαλιά και το ποτό στο χέρι; Με το χαζοχαρούμενο ύφος; Με τη μακάρια ηλιθιότητα ζωγραφισμένη στο πρόσωπο; Όλοι αυτοί δεν βλέπουν τον επερχόμενο κίνδυνο; Μήπως φταίνε τα σκούρα γυαλιά που φορούν; Μήπως φταίει το μαύρισμα; Τις πταίει;

 -----------------

 *Ο τίτλος «Τις πταίει» αποτελεί τον τίτλο του ιστορικού άρθρου του Χαρίλαου Τρικούπη, που δημοσιεύθηκε στις 29 Ιουνίου του 1874 στην εφημερίδα «Καιροί» και το οποίο στάθηκε αφορμή για την καθιέρωση στη χώρα μας, κατά τον διορισμό των κυβερνήσεων από το βασιλιά, της περίφημης αρχή της Δεδηλωμένης. Με το άρθρο αυτό, το οποίο παρά τις αρχικές του αντιρρήσεις, δημοσιεύτηκε ανώνυμα, ο Χαρίλαος Τρικούπης ασκούσε σφοδρότατα κριτική κατά των Ανακτόρων για τις επεμβάσεις τους στο διορισμό κυβερνήσεων, που αγνοούσαν την «αρχή της Δεδηλωμένης» (πλειοψηφίας που κέρδισε τις εκλογές), και προέβαιναν στο διορισμό κυβερνήσεων μειοψηφίας.