Freesociety

  Αναρχοσοσιαλίζουσα τρομοκρατία και λουκάνικα Φρανκφούρτης... (το κειμενάκι δεν έχει τελεία, ούτε άνω τελεία...) Εδώ και δυο μήνες περίπου ζούμε το παράλογο της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης ενός πρωτόγονου ιδεοληπτικού μισανθρωπισμού (κατά τα πρότυπα της γνωστής πεντάπρακτης έμμετρης κωμωδίας του Μολιέρου), παρουσιαζόμενου με την προβιά ενός αναγεννησιακού ουμανισμού τύπου Τζιοβάννι Πίκο ντέλλα Μιράντολα στο πλαίσιο μιας μετακαπιταλιστικής μεταδημοκρατίας του Colin Crouch, εκπεφρασμένου με όρους αναρχοσοσιαλίζουσας ιδεοληψίας, που συμπεριφέρεται ως γνήσιο αποπαίδι-καρικατούρα της πάλαι ποτέ δυτικογερμανικής τρομοκρατίας τύπου Μπάαντερ Μάινχοφ -όπως τα εδώδιμα άνοστα και φτηνά λουκάνικα τύπου Φρανκφούρτης που δεν θυμίζουν σε τίποτα τη γεύση των φερώνυμων αυθεντικών...- εξευγενισμένου με ένα συντηρητικό νεοπουριτανισμό και μια sui generis πολιτική ορθότητα, κατά τους όρους της οποίας, οι άφωνοι πολίτες της βουβής πλειοψηφίας πρέπει να αισθάνονται δυνάμει κατηγορούμενοι, αν όχι και a

Όπως πριν από την ανέγερση ενός μεγάλου οικοδομήματος ο αρχιτέκτονας παρατηρεί και δοκιμάζει το έδαφος για να δει αν μπορεί να αντέξει το βάρος, ο σοφός νομοθέτης δεν συντάσσει νόμους καλούς καθεαυτούς, αλλά πρώτα εξετάζει αν ο λαός για τον οποίο προορίζονται μπορεί να τους δεχτεί. Γι’ αυτόν το λόγο ο Πλάτων αρνήθηκε να δώσει νόμους στους Αρκάδες και στους Κυρηναίους(1), γνωρίζοντας ότι οι δυο λαοί ήταν πλούσιοι και δεν θα μπορούσαν να ανεχθούν την ισονομία. Γι’ αυτό και έβλεπε κανείς στην Κρήτη καλούς νόμους και κακούς ανθρώπους, γιατί ο Μίνωας πειθάρχησε ένα λαό γεμάτο πάθη. Χίλια έθνη διακρίθηκαν στη γη που δεν θα μπορούσαν ποτέ να ανεχθούν καλούς νόμους, όμως ακόμα και όσα θα μπορούσαν, αφιέρωσαν ελάχιστο χρόνο γι’ αυτόν τον σκοπό σε όλη τους την ιστορία.  Οι λαοί, όπως και οι άνθρωποι, είναι δεκτικοί εκμάθησης μόνο κατά τη νιότη τους. Όταν γερνούν δεν μπορούν να βελτιωθούν. Άπαξ και εδραιωθούν τα έθιμα και ριζώσουν οι προκαταλήψεις, είναι επικίνδυνο και μάταιο εγχείρημα η μεταρρύθ