Freesociety

Ως γνωστόν, την εποχή του Όθωνα (1 Ιουνίου 1815 - 26 Ιουλίου 1867), που οργάνωσε το σύγχρονο Ελληνικό κράτος, κυβερνώντας με την αντιβασιλεία των Αρμανσμπεργκ, Μάουρερ και Ευντεκ, ο εξ αυτών νομομαθής Μάουρερ το έτος 1835 εκπόνησε, μεταξύ άλλων, και τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (ΚΠολΔ) κατά τα Γερμανικά κυρίως πρότυπα, πετυχαίνοντας επί έναν και πλέον αιώνα την υποδειγματική λειτουρ γία των ελληνικών Δικαστηρίων. Σύμφωνα με τον ΚΠολΔ, οι αναγνωριστικές αγωγές (και οι καταψηφιστικές αγωγές που μετατρέπονταν σε αναγνωριστικές κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο, ύστερα από σχετικό αίτημα του ενάγοντος) απαλλάσσονταν από την καταβολή του δικαστικού ενσήμου. Τη ρύθμιση αυτή την κατάργησε ο νομοθέτης του 2011 (με το ν.3994/2011), αιφνιδιάζοντας χιλιάδες ενάγοντες που είχαν εκκρεμείς αγωγές προς συζήτηση στα Δικαστήρια, υποχρεώνοντάς τους, κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, είτε να πληρώσουν δικαστικό ένσημο είτε να παραιτηθούν από τις αγωγές τους είτε, τέλος, ρισκάροντας, να συν

Η "δέσμευση" και ο "σεβασμός" είναι δύο λέξεις με διαφορετικές έννοιες, που, όταν αναφέρονται σε νομικές υποχρεώσεις, εν μέρει μόνο συμπίπτουν! Συχνά, βέβαια, χρησιμοποιούμε αδιακρίτως τη μια λέξη στη θέση της άλλης. Ειδικότερα: 1. "Δέσμευση" είναι η ανάληψη μιας νομικής υποχρέωσης (ενοχική δέσμευση) ή ο περιορισμός που προέρχεται απ' αυτή, με τρόπο που μας ανα γκάζει να διαμορφώσουμε ανάλογα την εξωτερική μας συμπεριφορά (π.χ. υποχρέωση να προσφέρουμε την εργασία μας σε ορισμένο εργοδότη, να πληρώσουμε τα χρήματα που μας καταδίκασε μια δικαστική απόφαση κλπ). Συνεπώς, η "δέσμευση" έχει νομικό περιεχόμενο και μας υποχρεώνει σε μια εξωτερική συμπεριφορά, δηλαδή να προβούμε σε μια πράξη, παράλειψη ή ανοχή, (π.χ. να εργαστούμε, να παραδώσουμε τα προϊόντα που πουλήσαμε, να μην πετάμε σκουπίδια στην πόρτα του γείτονα, να ανεχθούμε την επικοινωνία του εν διαστάσει συζύγου μας με το τέκνο κλπ.), διαφορετικά θα υποστούμε τις προβλεπόμενες από το

Με αφορμή την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών που δικάζει το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), οφείλω να διευκρινίσω τα εξής: Κάθε υπόθεση που εισάγεται στο δικαστήριο εξετάζεται από το δικαστή σε τρεις διαδοχικές φάσεις: 1. Παραδεκτό, 2. Νομικά βάσιμο και 3. Ουσιαστικά βάσιμο. Μόνο όταν η μία φάση κριθεί νόμιμη ο δικαστής προχωράει στην επόμενη. και μόνο αν ο δικαστής κρίνει ότι μια προσφυγή ή αγωγή κλπ. είναι «ουσιαστικά βάσιμη» (τρίτη φάση), μόνο τότε θα δικαιωθεί ουσιαστικά ο προσφεύγων, ενάγων κλπ.. Αναλυτικότερα: 1. «Παραδεκτό» σημαίνει ότι ο δικαστής αρχικά εξετάζει τις τυπικές (διαδικαστικές) προϋποθέσεις που τηρήθηκαν (ή τυχόν δεν τηρήθηκαν) από τον προσφεύγοντα και αυτές βρέθηκαν νομικά ορθές και πλήρεις (π.χ. το δικόγραφο περιέχει σωστά τα στοιχεία των διαδίκων και υποβλήθηκε στο αρμόδιο δικαστήριο, τηρήθηκε η τυχόν υπάρχουσα προθεσμία, πληρώθηκαν τα τυχόν δικαστικά τέλη και παράβολα κλπ). Συνήθως, όλες οι υποθέσεις κρίνονται παραδεκτές, εκτός αν έχει κάνει κανένα λάθ

Με αφορμή την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών που δικάζει το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), οφείλω να διευκρινίσω τα εξής: Κάθε υπόθεση που εισάγεται στο δικαστήριο εξετάζεται από το δικαστή σε τρεις διαδοχικές φάσεις: 1. Παραδεκτό, 2. Νομικά βάσιμο και 3. Ουσιαστικά βάσιμο. Μόνο όταν η μία φάση κριθεί νόμιμη ο δικαστής προχωράει στην επόμενη. και μόνο αν ο δικαστής κρίνει ότι μια προσφυγή ή αγωγή κλπ. είναι «ουσιαστικά βάσιμη» (τρίτη φάση), μόνο τότε θα δικαιωθεί ουσιαστικά ο προσφεύγων, ενάγων κλπ.. Αναλυτικότερα: 1. «Παραδεκτό» σημαίνει ότι ο δικαστής αρχικά εξετάζει τις τυπικές (διαδικαστικές) προϋποθέσεις που τηρήθηκαν (ή τυχόν δεν τηρήθηκαν) από τον προσφεύγοντα και αυτές βρέθηκαν νομικά ορθές και πλήρεις (π.χ. το δικόγραφο περιέχει σωστά τα στοιχεία των διαδίκων και υποβλήθηκε στο αρμόδιο δικαστήριο, τηρήθηκε η τυχόν υπάρχουσα προθεσμία, πληρώθηκαν τα τυχόν δικαστικά τέλη και παράβολα κλπ). Συνήθως, όλες οι υποθέσεις κρίνονται παρεδεκτές, εκτός αν έχει κάνει κανένα λάθ

Εκών άκων, βλέπω συχνά να περνάνε από την "αρχική σελίδα" μου, μεταξύ άλλων, και "πολιτικά" σχόλια διαφόρων κομματόσκυλων, που δηλώνουν (ή υποστηρίζουν ότι είναι ή φέρονται να είναι) μέλη ή υποστηρικτές διαφόρων πολιτικών κομμάτων... Σχεδόν όλα τα σχόλιά τους χαρακτηρίζονται από κομματικές παρωπίδες και έλλειψη πολιτικής όρασης,  προσπάθεια φθηνού εντυπωσιασμού,  ημιμάθεια, επιδερμική γνώση της εσωτερικής πολιτικής (οικονομικών, φορολογικών, εκπαιδευτικών, εργασιακών, ασφαλιστικών κλπ. θεμάτων), πλήρη άγνοια των ευρωπαϊκών και διεθνών πολιτικοοικονομικών σχέσεων και θεσμών και από ξύλινο και ανούσιο λόγο με πλήρη απουσία πρακτικών και χρηστικών πολιτικών προτάσεων.  Ειδικότερα, τα σχόλιά τους περιορίζονται, συνήθως, σε συκοφαντίες και υβριστικούς χαρακτηρισμούς, κουτσομπολιά, προσωπικές παραπολιτικές επιθέσεις, ίντριγκες και κακεντρεχή σχόλια κατά πολιτικών αντιπάλων, ενδοκομματικών "συντρόφων" και αντίπαλων φατριών! Συνήθη θέματα των σχολίων αυτ

(Με αφορμή το πρόσφατο έγκλημα του καταζητούμενου Αλβανού με θύμα τη σύζυγό του και την εν συνεχεία εξαφάνισή του μαζί με ένα από τα ανήλικα τέκνα του) 1. Το ρήμα "απάγω" σημαίνει αρπάζω βίαια με σκοπό τον εκβιασμό και ο σωστός τύπος του στην οριστική Ενεστώτα είναι "απάγω" και όχι απαγάγω, αφού ο τελευταίος είναι γραμματικός τύπος της Υποτακτικής έγκλησης και χρησιμοποιείται ύστερα από τα μόρια "να", "θα", ''όταν" κλπ. Έτσι, απαγω γέας είναι όποιος απάγει μια γυναίκα (οριστική έγκληση) ή επιχειρεί να απαγάγει μια γυναίκα (υποτακτική έγκληση). Ούτε καν, βέβαια, να περάσει από το μυαλό κανενός να πει π.χ. επιχειρεί να "απάξει" μια γυναίκα, κατ' αναλογία του βλακώδους τύπου "παράξει" (ρ. παράγω), που πολλοί, ακόμη και μορφωμένοι, χρησιμοποιούν κατά κόρον.. 2. Ως προς το έγκλημα, τώρα, που διέπραξε ο καταζητούμενος Αλβανός, αρκετά από τα Μ.Μ.Ε. μετέδωσαν ότι ο πατέρας, "απήγαγε" το παιδί του. Επ&#