Μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του Μπαλζάκ "Η γυναίκα στα τριάντα"

Η γυναίκα των τριάντα ετών, στην οποία αναφέρεται ο Μπαλζάκ, στην εποχή μας μπορεί να αφορά και τη γυναίκα των σαράντα, πενήντα ή και περισσοτέρων ετών, αφού το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί κατά 20 χρόνια σε σχέση με το 19ο αιώνα, που γράφτηκε το έργο. Εντούτοις, οι ανθρώπινοι χαρακτήρες με τα πάθη και τις αδυναμίες τους, τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά τους και οι ηθικές αξιολογήσεις του συγγραφέα ξεπερνούν την εποχή που περιγράφει και παραμένουν σε ισχύ μέχρι σήμερα χωρίς ουσιώδεις διαφορές! 
Καλή απόλαυση!

"...Πράγματι, μια κοπέλα έχει υπερβολικές χίμαιρες, υπερβολική απειρία και ο σαρκικός έρωτας είναι εξαιρετικά συνέχοχος για τα αισθήματά της ώστε να μπορεί ένας νέος να νιώσει κολακευμένος. Ενώ μια γυναίκα γνωρίζει όλη την έκταση των θυσιών που πρέπει να κάνει.
 Η μια παρασύρεται από την περιέργεια, από ξένες προς τον έρωτα έλξεις, η άλλη υπακούει σ' ένα συνειδητό αίσθημα. Η μία υποχωρεί η άλλη διαλέγει. Αυτή η εκλογή δεν είναι ήδη τεράστια κολακεία; 
Διαθέτοντας μια γνώση, σχεδόν πάντα σκληρά δοκιμασμένη από τις δυστυχίες, η έμπειρη γυναίκα, όταν δίνεται, φαίνεται να δίνει κάτι περισσότερο από τον ίδιο τον εαυτό της. Ενώ η κοπέλα, άμαθη και εύπιστη, χωρίς πείρα, δεν μπορεί τίποτε να συγκρίνει, τίποτε να εκτιμήσει, δέχεται τον έρωτα και τον μελετά.
Η γυναίκα μας μορφώνει και μας συμβουλεύει σε μια ηλικία όπου αρέσει να μας καθοδηγούν, και τότε η υπακοή είναι ευχαρίστηση. Η κοπέλα θέλει να μάθει τα πάντα και δείχνεται απλοϊκή εκεί όπου η άλλη είναι τρυφερή.
Η κοπέλα μας παρέχει ένα μόνο θρίαμβο, η γυναίκα μας υποβάλει σε συνεχή πάλη. 
Η πρώτη δίνει μόνο δάκρυα και απολαύσεις η δεύτερη προκαλεί ηδονές και τύψεις. Μια κοπέλα, για να είναι ερωμένη, πρέπει να έχει υπερβολικά διαφθαρεί και τότε την εγκαταλείπουμε με φρίκη, ενώ μια γυναίκα έχει χίλιους τρόπους για να διαφυλάξει το κύρος της και ταυτόχρονα την αξιοπρέπειά της.
Η μια, υπερβολικά υποταγμένη, μας προσφέρει τη θλιβερή  σιγουριά της ξεκούρασης· η άλλη χάνει πάρα πολλά για να μην είναι απαιτητική από τον έρωτα, σκοτώνει προς όφελός μας ολόκληρη οικογένεια, ενώ η κοπέλα ατιμάζει μόνο τον εαυτό της. Η κοπέλα διαθέτει μόνο φιλαρέσκεια και πιστεύει ότι είπε τα πάντα μόλις βγάλει το φόρεμά της, ενώ η γυναίκα έχει αμέτρητα ρούχα και κρύβεται κάτω από χίλια πέπλα. Τέλος, κολακεύει όλες τις ματαιοδοξίες μας, ενώ η πρωτάρα δεν κολακεύει παρά μια..."
-----------

(Ονορέ ντε Μπαλζάκ (1799-1850) Σκηνές του ιδιωτικού βίου, Η γυναίκα στα τριάντα, La Bibliothèque électronique du Québec, Collection À tous les vents, Volume 1055 : version 1.0, σελ. 197-8-9)

En effet, une jeune fille a trop d’illusions, trop d’inexpérience, et le sexe est trop complice de son amour, pour qu’un jeune homme puisse en être flatté ; tandis qu’une femme connaît toute l’étendue des sacrifices à faire. Là, où l’une est entraînée par la curiosité, par des séductions étrangères à celles de l’amour, l’autre obéit à un sentiment consciencieux. L’une cède, l’autre choisit. Ce choix n’est-il pas déjà une immense flatterie ? Armée d’un savoir presque toujours chèrement payé par des malheurs ; en se donnant, la femme expérimentée semble donner plus qu’elle-même ; tandis que la jeune fille, ignorante et crédule, ne sachant rien, ne peut rien comparer, rien apprécier ; elle accepte l’amour et l’étudie. L’une nous instruit, nous conseille à un âge où l’on aime à se laisser guider, où l’obéissance est un plaisir ; l’autre veut tout apprendre et se montre naïve là où l’autre est tendre. Celle-là ne vous présente qu’un seul triomphe, celle-ci vous oblige à des combats perpétuels. 

 La première n’a que des larmes et des plaisirs, la seconde a des voluptés et des remords. Pour qu’une jeune fille soit la maîtresse, elle doit être trop corrompue, et on l’abandonne alors avec horreur ; tandis qu’une femme a mille moyens de conserver tout à la fois son pouvoir et sa dignité. L’une, trop soumise, vous offre les tristes sécurités du repos ; l’autre perd trop pour ne pas demander à l’amour ses mille métamorphoses. L’une se déshonore toute seule, l’autre tue à votre profit une famille entière. La jeune fille n’a qu’une coquetterie, et croit avoir tout dit quand elle a quitté son vêtement ; mais la femme en a d’innombrables et se cache sous mille voiles ; enfin elle caresse toutes les vanités, et la novice n’en flatte qu’une.

(Honoré de Balzac (1799-1850) Scènes de la vie privée, La femme de trente ans, La Bibliothèque électronique du Québec, Collection À tous les vents, Volume 1055 : version 1.0, σελ. 197-8-9)