Πληκτρολογώντας κατά των Ταλιμπάν...

 

Φιλαράκια πληκτρολόγοι, που το παίζετε μεγαλόψυχοι αντιρατσιστές και λυπάστε τους Αφγανούς, τις γυναίκες που θα αναγκαστούν να φορέσουν τις μπούργκες κλπ..

Άλλο είναι να μένεις στο οροφοδιαμέρισμά σου σε κάποιο βόρειο ή νότιο προάστιο και να κάνεις τις βόλτες σου στους ήσυχους και καθαρούς δρόμους, κατάσταση που σε κάνει να θλίβεσαι εκ του ασφαλούς, με την ησυχία σου και την άνεσή σου για το δράμα των προσφύγων και να αγανακτείς με τους ξενοφοβικούς και ρατσιστές ακροδεξιούς φασιστο-ανησυ-χούντες και άλλο να ζεις στο μονότουβλο διαμέρισμα στην πολυκατοικία του κέντρου, όπου στο ένα διπλανό διαμέρισμα ζουν δέκα Πακιστανοί και μπαινοβγαίνουν άλλοι τόσοι και στο άλλο διπλανό διαμέρισμα χαλάνε τον κόσμο ολημερίς και ολονυχτίς 3-4 κουτσούβελα από τη Συρία ή το Αφγανιστάν και, όταν θελήσεις να πας μια βόλτα, μπας και ηρεμήσεις λίγο, δεν περπατάς σε ήσυχους και καθαρούς δρόμους αλλά, όταν δεν πατάς σε ακαθαρσίες και ούρα, σκοντάφτεις σε σκουπίδια και στα τσαντίρια της πλατείας.

Για να μη μιλήσουμε για τους δυστυχείς κατοίκους του Έβρου και των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, που τρέμει το φυλλοκάρδι τους κάθε φορά που γίνεται μια εξέγερση ή ένας πόλεμος σε Μουσουλμανική χώρα και αρχίζουν οι μεταναστευτικές ροές...

Προφανώς και όλοι οι άνθρωποι θλιβόμαστε για το δράμα των προσφύγων, γυναικών, παιδιών και ανδρών, αφού κανείς δεν είναι τόσο ρατσιστής όσο θέλουν να τον θεωρούν και να τον παρουσιάζουν στην κοινωνία οι λαρτζ κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες των δημοσίων έργων και οι διορισμένοι μεγαλοδημοσιουπάλληλοι μπαμπάδες, καθώς και οι μπούληδες γιοί τους και οι γαλακτομπούτες άγαμες θυγατέρες τους, που μεγάλωσαν και ζουν κάτω από τις προστατευτικές φτερούγες της οικογένειας και γνωρίζουν τις δυσκολίες της ζωής από την τηλεόραση και το ίντερνετ, όντες άπαντες ήσυχοι και ασφαλείς στις μεγαλοδιαμερισματάρες και στις μονοκατοικίες τους...

Γι αυτό λοιπόν πάψτε να μας τα ζαλίζετε με το, εκ του ασφαλούς, υποκριτικό πληκτρολογικό΄ανθρωπιστικό ενδιαφέρον σας για τις Αφγανές που θα φορέσουν μπούργκα και δεν θα έχουν τις ελευθερίες των γυναικών των χωρών της Δύσης. Το ίδιο και περισσότερο άχαρη και τραγική είναι και η θέση των παιδιών και, ιδίως, των ανδρών σε μια εμπόλεμη κατάσταση, τα κεφάλια των οποίων θα κοπούν από τους αντιπάλους... Σε συνθήκες πολέμου οι μπούργκες, η εκπαίδευση και η εργασία είναι ασήμαντα μπροστά στην επιβίωση... Εξάλλου, στη χώρα μας δεν μπορούμε να δεχτούμε μόνο τις Αφγανές ή μόνο γυναικόπαιδα ή μόνο όποιον αποκηρύσσει ρηματικά (έστω και με γραπτή δήλωση) τον Ταλιμπανισμό. Όσο κι αν η θέση των γυναικών υπό τους Ταλιμπάν είναι δεινή, η θέση των ανδρών, σε καθεστώς εμπόλεμης σύρραξης και εμφύλιου πολέμου δεν είναι καθόλου ζηλευτή ούτε θα την ήθελε κανείς από μας τους Δυτικούς... Είναι τραγική γιατί διακυβεύεται η ίδια η ζωή τους... Το πρόβλημα είναι το καθεστώς και οι πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες για όλους τους πολίτες και όχι το τι κουβαλάει κανείς μέσα στο βρακί του.... Ούτε μπορούμε να διαχωρίσουμε τους άντρες από τις γυναίκες και να πούμε ότι με τον τρόπο αυτό τις προστατεύουμε..

Και μη ξεχνάτε ότι η κόκα κόλα μπορεί να πηγαίνει με όλα, ακόμα και με το ντονέρ κεμπάπ... Οι δυτικές αξίες, όμως, δεν συμβιβάζονται ούτε με το Κοράνι, ούτε με το Ισλάμ, μαλακό ή σκληρό, ούτε με τη νοοτροπία του Μουσουλμάνου που φεύγει κυνηγημένος από τους Ταλιμπάν... Και στη Δύση, Μουσουλμάνος θα παραμείνει...

Αυτή είναι η διαφορά...