Οι αντιεμβολιαστές ως κοινωνική παθολογία

Αν εξαιρέσουμε τους ανθρώπους που πράγματι φοβούνται τα εμβόλια κυρίως για λόγους υγείας και εκείνους που έχουν μια επιστημονική άποψη θεμελιωμένη και ειλικρινή κατά των εμβολιασμών, τη μεγάλη πλειονότητα των αρνητών-αντιεμβολιαστών αποτελούν άνθρωποι με την κοινωνική παθολογία του περιθωρίου, στους οποίους η κοινωνική κατακραυγή που στρέφεται εναντίον τους επιβεβαιώνει την προσωπικότητά τους, τρέφει τον ναρκισσισμό τους και τους δημιουργεί την ποθούμενη αίσθηση διάκρισης και υπεροχής, που με άλλο τρόπο δεν κατάφεραν στη ζωή τους.

Με τη δημόσια άρνησή τους οι άνθρωποι αυτοί αποκτούν την πεποίθηση ότι εντάσσονται σ ένα σκληρό και διακριτό κοινωνικό υποσύνολο και αισθάνονται ότι αποτελούν, επιτέλους, σημαντικά πρόσωπα που έχουν άποψη, επιρροή, κύρος και εξουσία, που μπορούν να κινήσουν τα νήματα της κοινωνίας, να τραβήξουν την προσοχή του κόσμου και να αποτελέσουν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος των άλλων, που με άλλους τρόπους δεν μπόρεσαν και δεν μπορούν.

Με τον τρόπο αυτό αποκτούν (ψευδ)αίσθηση υπεροχής, αισθάνονται ότι είναι πιο σημαντικοί, πιο έξυπνοι και πιο μπροστά από την πλειονότητα, που "τρώει σανό", ότι πολεμούν το κοινωνικό σύστημα και την επιστημονική αυθεντία που καταπιέζει, καθώς και ότι παίρνουν τη ρεβάνς από τους επιστήμονες και τους ειδικούς, που η επιστημονική γνώση και το κύρος τους και μόνο τους μειώνει, επειδή οι ίδιοι οι αντιεμβολιαστές ποτέ δεν μπόρεσαν να τα αποκτήσουν.

Είναι άνθρωποι βαθιά απογοητευμένοι από τη ζωή τους, χωρίς κάποια άλλη πηγή χαράς και επιβεβαίωσης, πικραμένοι που οι ίδιοι δεν πέτυχαν κάτι σημαντικό και δυσαρεστημένοι με τον εαυτό τους, που συμβιβάστηκαν σε μια κοινωνία, που δεν ανταποκρίνεται στη διαρκώς βαλλόμενη και υποτιμημένη αίσθηση της εικόνας του μεγαλείου που έχουν για τον εαυτό τους.

Με τον τρόπο αυτό, είτε δηλαδή με την άρνηση της πανδημίας είτε με την άρνηση της αναγκαιότητας του εμβολιασμού, βρίσκουν έναν σημαντικό κοινωνικό ρόλο, ένα πεδίο κοινωνικής και πολιτικής επιρροής, καθώς κι ένα κοινωνικό σύνολο μέσα στο οποίο μπορούν, επιτέλους, να αναδειχθούν, να διακριθούν και να επιβεβαιωθούν...

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η συμπεριφορά τους θα πρέπει να αξιολογείται από τις αρμόδιες Αρχές, ακόμα και οι σχετικές αναρτήσεις τους στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ώστε να διακριβωθεί αν οι σχετικές δηλώσεις τους συνιστούν παράνομες πράξεις (θανατηφόρα έκθεση σε κίνδυνο, μετάδοση μολυσματικών ασθενειών, παράλειψη προστασίας δημόσιας υγείας κλπ).

Περαστικά....