Freesociety

Εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας απευθείας από το λαό; ΟΧΙ! (Σκέψεις μεταξύ τυρού και αχλαδίου...) Για όσους προτείνουν (π.χ. Νέα Δημοκρατία, διατελέσαντες υπουργοί, βουλευτές κλπ.) ότι στην επικείμενη (;) αναθεώρηση του Συντάγματος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (ΠτΔ) πρέπει να εκλέγεται απευθείας από το λαό, πρέπει να ξέρουν ότι στην περίπτωση αυτή ο ΠτΔ θα πρέπει να εξοπλιστεί και με περισσότερες αρμοδιότητες-εξουσίες, μεταξύ των οποίων, κυρίως, και το δικαίωμα διάλυσης της Βουλής (π.χ. όταν διαπιστώνει δυσαρμονία ανάμεσα στο εκλογικό σώμα και τη σύνθεση του κοινοβουλίου). Διαφορετικά δεν έχει κανένα νόημα ο ΠτΔ να αντλεί τη νομιμοποίησή του απευθείας από το λαό και να προκηρύσσονται κάθε φορά και για το λόγο αυτό γενικές εκλογές! Απευθείας λαϊκή εντολή, ύστερα από προκήρυξη γενικών εκλογών, απλώς και μόνο για να εκλεγεί ένα πρόσωπο που συμβολίζει της ενότητα του έθνους, αποτελεί ανόητη και άσκοπη πολυτέλεια! Αν, όμως, διευρυνθούν οι εξουσίες του ΠτΔ, και μάλιστα με το δικαίωμα

Απλά μαθήματα Πολιτικής Δικονομίας (ή Οι παραλογισμοί του νέου νομοσχεδίου του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας) 1. Οι χρονίζουσες εκκρεμείς υποθέσεις και οι βεβιασμένες λύσεις Απ' ό,τι φαίνεται, το Υπουργείο Δικαιοσύνης θέλει να τελειώνει όπως-όπως με τις χιλιάδες χρονίζουσες εκκρεμείς αστικές υποθέσεις στα δικαστήρια (και μάλιστα προς όφελος των τραπεζών) και γι αυτό, με το πρόσφατο νομοσχέδιο για τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (ο οποίος ρυθμίζει τη διαδικασία στα αστικά Δικαστήρια), υιοθετεί εξπρές διαδικασίες "περαίωσης" των δικών, στερώντας, μεταξύ άλλων, από τους διαδίκους τη δυνατότητα άσκησης ενδίκων μέσων και θεσπίζοντας ως κύριο αποδεικτικό μέσο τις ένορκες βεβαιώσεις (=έγγραφες ένορκες μαρτυρικές καταθέσεις, που λαμβάνονται σε συμβολαιογράφους, εκτός του Δικαστηρίου, που σημαίνει αδιαφάνεια και πρόσθετο κόστος για τον πολίτη) αντί των δημόσιων και προφορικών ενόρκων μαρτυρικών καταθέσεων που πραγματοποιούνται στο ακροατήριο του δικαστηρίου, όπου ο δικαστής και

Κράτος δικαίου και Δίκαιο κράτος (Η πρώτη είναι νομική έννοια, η δεύτερη ηθικοφιλοσοφική έννοια)   Απλά μαθήματα Δικαίου ή Ο παράδεισος των νομικών εννοιών και η κολασμένη χρήση τους από τους πολιτικούς (Κράτος δικαίου, αστυνομικό κράτος, κοινωνικό κράτος δικαίου, κράτος του νόμου και «δίκαιο κράτος»)           1. "Κράτος δικαίου" (ή δικαιοκρατία) ( ’ Etat de droit)   είναι το κράτος στο οποίο οι ασκούντες την κρατική εξουσία περιορίζονται από κανόνες δικαίου (νόμους) στις σχέσεις τους με τους πολίτες, οι οποίοι έτσι διασφαλίζονται αποτελεσματικά από την αυθαιρεσία της. Κι αυτό γιατί οι νόμοι είναι γραπτά κείμενα, γνωστά εκ των προτέρων, ώστε καθε πολίτης αλλά και το ίδιο το κράτος, υποχρεούνται να διαμορφώσουν τη συμπεριφορά τους σύμφωνα με το περιεχόμενό τους, χωρίς να εξαρτώνται από την αυθαίρετη ή αυταρχική εξουσία του όποιου κρατικού σχηματισμού (μονάρχης, βασιλιάς, Δημοκρατία κλπ.). Σπουδαιότερα χαρακτηριστικά του κράτους δικαίου είναι η διάκριση των εξου

Πολιτικά κόμματα και σύγχρονοι τηλεκοτζαμπάσηδες ή Απλά μαθήματα συνταγματικού δικαίου και κοτζαμπάσικης δημοκρατίας             1.Έννοια πολιτικού κόμματος           Στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με τον όρο "πολιτικό κόμμα" εννοούμε κάθε ομάδα ανθρώπων που οργανώνεται με ορισμένες καταστατικές αρχές και στη συνέχεια οργανώνει πολιτικά τους πολίτες με σκοπό να επιδιώξει την κατάληψη και άσκηση της εξουσίας με τη συμμετοχή της στις θεσμοθετημένες εκλογικές διαδικασίες (εκλογή αντιπροσώπων κυρίως στο κοινοβούλιο, αλλά και στις τοπικές εκλογές και στην Ευρωβουλή), προτείνοντας ένα συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα, που υπηρετεί το γενικό συμφέρον.           Έτσι, όταν ιδρύεται ένα πολιτικό κόμμα, αν μεν το κόμμα αυτό έχει σκοπό να θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης, οφείλει να έχει ένα, έστω και στοιχειώδες, πολιτικό πρόγραμμα για τα τοπικά πράγματα (δημοτικά, νομαρχιακά, περιφερειακά), ενώ αν σκοπεύει να θέσει υποψηφιότητ