Γιατί οι διαδικτυακοί πολίτες ασχολούνται με τέτοιο πάθος με το θάνατο των τριών παιδιών...

Σχετικά με το θάνατο των τριών παιδιών στην Πάτρα, θέμα που απασχολεί την τρέχουσα επικαιρότητα και τα Μέσα Ενημέρωσης (Μ.Μ.Ε.), εκείνο που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση και προβληματισμό είναι:

- αφενός, με ποιο τρόπο και με ποιο τυχόν αντάλλαγμα γίνεται η προμήθεια των ποικίλων πληροφοριών και στοιχείων των υποθέσεων αυτών εκ μέρους των δημοσιογράφων από τις αστυνομικές, δικαστικές, ιατρικές και άλλες αρμόδιες αρχές, στοιχεία που αποτελούν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα και αποτελούν στοιχεία αστυνομικού, δικαστικού και ιατρικού απορρήτου και

- αφετέρου, και κυρίως, η καθημερινή, με πάθος, διαρκής και διακαής ενασχόληση χιλιάδων διαδικτυακών εικονικών ανθρώπων με ζητήματα που δεν τους αφορούν προσωπικά ή οικογενειακά -ούτε πολιτικά, αφού δεν είναι πολιτικά θέματα- ούτε, βεβαίως, διαθέτουν τις απαραίτητες γνώσεις, πληροφορίες, στοιχεία, ούτε και τα απαραίτητα επαγγελματικά προσόντα, ειδικότητα, τίτλους και εμπειρία για να βγάλουν σχετικά συμπεράσματα για υποθέσεις που αφορούν την αυστηρά προσωπική και οικογενειακή ζωή τρίτων ανθρώπων, υποθέσεις που αποτελούν αντικείμενο έρευνας αστυνομικών, δικαστικών, ιατρικών και άλλων αρμόδιων, αρχών.

Ως προς το δεύτερο ερώτημα έχω τις εξής πρόχειρες απαντήσεις:

Οι παραπάνω διαδικτυακοί εικονικοί άνθρωποι που ασχολούνται διαρκώς, διακαώς, νυχθημερόν και καθημερινά με το παραπάνω ζήτημα, πέραν του ότι διαθέτουν απεριόριστο χρόνο που δαπανούν χωρίς φειδώ, όντες άεργοι, τεμπέληδες, αργόσχολοι και χαβαλετζήδες, έχουν, πιθανότατα, ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω πρόσθετα ψυχολογικά χαρακτηριστικά:

Πρόκειται για διαδικτυακούς ανθρώπους με αρρωστημένο, ψυχοπαθολογικά βεβαρημένο έως και ανώμαλο, ψυχισμό, που απορρέει από σοβαρά προβληματική οικογενειακή και προσωπική ζωή, κακή ανατροφή, στρεβλή και κακή εκπαίδευση και αποτυχημένες και τραυματικές συζυγικές, σεξουαλικές και οικογενειακές σχέσεις (π.χ. διαζευγμένοι, απατημένοι, κακοποιημένοι, σεξουαλικά στερημένοι, άνθρωποι με τραυματική παιδική ηλικία κλπ) και με την ενασχόλησή τους αυτή ξεπλένουν και επουλώνουν προσωρινά τα δικά τους προσωπικά, οικογενειακά και ατομικά προβλήματα και επικαλύπτουν επιφανειακά τον αρρωστημένο χαρακτήρα τους, πιστεύοντας ότι έτσι αποκαθαίρονται, γίνονται αρεστοί, ίσως ακόμη και εξυψώνονται στα μάτια των τρίτων, συγγενών, γνωστών και αγνώστων.

Άλλες φορές, προσπαθούν να παρουσιάσουν ένα χαρακτήρα ηθικό, άμεμπτο, κριτή και τιμωρό των κακών πράξεων των τρίτων, με το πρόσχημα ότι ενδιαφέρονται για την προστασία ή βελτίωση της κοινωνίας, ενώ στην πραγματικότητα βρίσκουν ανακούφιση και παρηγοριά διαβάζοντας, σχολιάζοντας και κρίνοντας τα εγκλήματα, τα δυστυχήματα και τις ατυχίες των άλλων ανθρώπων, επιβεβαιώνοντας με τον τρόπο αυτό στον εαυτό τους και στους τρίτους ότι δεν είναι μόνο αυτοί οι ίδιοι που μειονεκτούν και στάθηκαν άτυχοι ή δυστυχισμένοι στη ζωή τους αλλά υπάρχουν κι άλλοι που βρίσκονται σε χειρότερη θέση απ' αυτούς.

Άλλοτε πάλι, με τη διαρκή προβολή τους ως κριτές και ηθικά άμεμπτοι οι άνθρωποι αυτοί προσπαθούν να αποκτήσουν κύρος και αξία και διαχέουν στους τρίτους την πεποίθηση ότι εντάσσονται κι αυτοί σ ένα σημαντικό και ενδιαφέρον διακριτό κοινωνικό υποσύνολο και ότι αποτελούν, επιτέλους, σημαντικά πρόσωπα που έχουν άποψη, επιρροή, κύρος και εξουσία, που μπορούν να κινήσουν τα νήματα της κοινωνίας, να τραβήξουν την προσοχή του κόσμου και να αποτελέσουν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος των άλλων, που με άλλους τρόπους δεν μπόρεσαν και δεν μπορούν.

Με τη διαρκή ενασχόλησή τους ως κριτές των τρίτων αποκτούν (ψευδ)αίσθηση υπεροχής, αισθάνονται ότι είναι πιο σημαντικοί, πρότυπα προς μίμηση, έξυπνοι και πιο μπροστά από την πλειονότητα, που είναι κατώτεροι, μειωμένης ηθικής και ότι πολεμούν το κακό, την ανηθικότητα, το κοινωνικό σύστημα και την επιστημονική αυθεντία που καταπιέζει, καθώς και ότι παίρνουν τη ρεβάνς από εκείνους που τους καταπίεσαν, από την οικογένειά τους, τους καθηγητές τους, τους επιστήμονες και τους ειδικούς, που η επιστημονική γνώση και το κύρος τους και μόνο τους μειώνει, επειδή οι ίδιοι ποτέ δεν μπόρεσαν να τα αποκτήσουν.

Είναι, τέλος, άνθρωποι βαθιά απογοητευμένοι από τη ζωή τους, χωρίς κάποια άλλη πηγή χαράς και επιβεβαίωσης, πικραμένοι που οι ίδιοι δεν πέτυχαν κάτι σημαντικό και δυσαρεστημένοι με τον εαυτό τους, που συμβιβάστηκαν σε μια κοινωνία, που δεν ανταποκρίνεται στη διαρκώς βαλλόμενη και υποτιμημένη αίσθηση της εικόνας του μεγαλείου που έχουν για τον εαυτό τους. Και, βέβαια, οι παραπάνω διαδικτυακοί εικονικοί άνθρωποι με την προπεριγραφείσα ενασχόλησή τους γεμίζουν τον επικίνδυνα άδειο, άχρηστο και αδιάφορο χρόνο τους και αποκτά κάποιο νόημα η χωρίς νόημα, άσκοπη και αδιάφορη ζωή τους!

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η συμπεριφορά τους θα πρέπει να αξιολογείται από τις αρμόδιες Αρχές, ακόμα και οι σχετικές αναρτήσεις τους στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ώστε να διακριβωθεί αν οι σχετικές δηλώσεις τους συνιστούν παράνομες πράξεις ή αν χρήζουν ιατρικής παρακολούθησης και νοσοκομειακής ή άλλης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης

Περαστικά...