Οι αρνητικές επιπτώσεις των ιδεοληπτικών νομοθετικών ρυθμίσεων στις σχέσεις των δύο φύλων

Οι αρνητικές επιπτώσεις των ιδεοληπτικών νομοθετικών ρυθμίσεων στις σχέσεις των δύο φύλων

Την τελευταία δεκαετία παρατηρείται από μερίδα κομματικών οργανώσεων της αριστεράς και άλλων φορέων κοινωνικής πίεσης που πρόσκεινται στις τελευταίες, μια αδικαιολόγητη δραστηριότητα σε υπερβολικές και λεπτομερειακές νομοθετικές ρυθμίσεις που αποσκοπούν στην όλο και μεγαλύτερη ποινικοποίηση των σχέσεων των δύο φύλων -κυρίως της ανδρικής συμπεριφοράς- σε θέματα όπως ενδοοικογενειακή βία, σεξουαλική κακοποίηση, παρενόχληση στο χώρο εργασίας, υιοθέτηση της γυναικοκτονίας ως ειδικού ποινικού αδικήματος, ποικίλα αδικήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας κλπ., που, άλλοτε με αφορμή κι άλλοτε με πρόσχημα την καταπολέμηση της εγκληματικότητας και παραβατικότητας και την προστασία και ασφάλεια των γυναικών, δημιουργούν διαρκώς νέους και ποικίλους ασφυκτικούς περιορισμούς στην ελευθερία της σεξουαλικής επικοινωνίας των δύο φύλων, θέτοντας διαρκώς νέα εμπόδια και δημιουργώντας νέες αναστολές και φοβίες τόσο κατά την ανάληψη πρωτοβουλίας για τη σύναψη σχέσεων και τη σεξουαλική προσέγγιση ανάμεσα στα δύο φύλα όσο και κατά την πρόοδο και βελτίωση της σχέσης τους, υψώνοντας ένα απαγορευτικό και αδιαπέραστο τείχος ανάμεσά τους, καθόσον, αποθαρρύνουν και αποτρέπουν την ανεμπόδιστη επικοινωνία και επαφή τους, ποινικοποιώντας βήμα προς βήμα τη φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά τους και δυσκολεύοντας τις σχέσεις τους, αφού οποιαδήποτε προσπάθεια ή πρωτοβουλία προσέγγισης και επαφής τους, μπορεί εν δυνάμει να θεωρηθεί ποινικά αξιόλογη ή παράνομη και να δώσει αφορμή σε παραπομπές στα δικαστήρια, δικαστικές εμπλοκές, αποζημιώσεις και ποινικές ευθύνες...

Όλες αυτές οι νομοθετικές ρυθμίσεις προέρχονται κυρίως από διαρκείς πιέσεις ατόμων και ομάδων που βρίσκονται σε κομματικές θέσεις πολιτικής επιρροής και εξουσίας και που, είτε έχουν ανενεργή σεξουαλική ζωή λόγω γήρατος, προβλημάτων υγείας, σεξουαλικής ανικανότητας ή κακής ψυχικής υγείας, ή έχουν δυσάρεστες εμπειρίες ή βεβαρημένο ιστορικό από τη σεξουαλική και οικογενειακή τους ζωή (προβληματικοί γονείς, διαζύγια, δίκες για επιμέλεια τέκνων και διατροφές κλπ) είτε, τέλος, προέρχονται από ισχυρές οργανωμένες μειονότητες, όπως π.χ. αριστερές, ακτιβιστικές και φεμινιστικές οργανώσεις, ομοφυλόφιλοι και LGBT+ ομάδες ατόμων, οι οποίοι, εκμεταλλευόμενοι το σύγχρονο ρεύμα πολιτικής ορθότητας και κοινωνικής ανοχής και διακατεχόμενοι από μίσος και αρνητικές εμμονές απέναντι στα ετεροφυλόφιλα άτομα και τη φυσιολογική σεξουαλική ζωή, επιδιώκουν με κάθε τρόπο να απενοχοποιήσουν την παρεκκλίνουσα και ψυχολογικά παθολογική συμπεριφορά τους και να νομιμοποιήσουν ηθικά και κοινωνικά τις ποικίλες σεξουαλικές παρεκκλίσεις και ανικανότητές τους, αποδομώντας με τους παραπάνω τρόπους τις φυσιολογικές σχέσεις των δύο φύλων, πράγμα που εν πολλοίς έχουν επιτύχει.

Υπερπροστατεύοντας νομοθετικά τη γυναίκα, εφησυχάζει και αποτρέπεται από το να αναλάβει τους κινδύνους και τις ευθύνες του εαυτού της. Πιστεύοντας ότι είναι ασφαλής κάτω από τις προστατευτικές φτερούγες του νόμου, αφού μπορεί ανά πάσα στιγμή να αποταθεί στα Δικαστήρια και στις Διοικητικές αρχές και να ζητήσει προστασία, παραμένει δεμένη με έναν διαρκή ομφάλιο λώρο με το κράτος και καθίσταται ανίκανη να θέσει η ίδια τα όριά της με σαφήνεια και αποτελεσματικότητα. Ενθαρρύνεται, έτσι, να αντιμετωπίζει τον εαυτό της ως ένα παθητικό υποκείμενο, ως ένα τρόπαιο ή θήραμα κι όχι ως ένα άτομο που ξέρει τι θέλει, που κάνει αυτό που επιθυμεί, που μπορεί να διεκδικήσει, να αποκτήσει αυτό που θέλει, να αρνηθεί, να κάνει λάθη και να πληρώνει γι αυτά. Την πείθουν ότι αν κάτι δεν γίνει όπως τόχει προγραμματίσει, αν κάτι πάει στραβά, θα ευθύνεται πάντα ο άλλος, αφού ο άλλος είναι ο κυνηγός, ο οιονεί ύποπτος, ο κατηγορούμενος και, τελικώς, ο υπεύθυνος.

Τι γίνεται όμως στην πραγματική ζωή; Η σεξουαλικότητα δεν είναι ένας κίνδυνος αλλά μια περιπέτεια ζωής, μια μοναδική και θαυμάσια εμπειρία! Στον πραγματικό κόσμο, το να αποκτάς εμπειρίες σημαίνει να ριψοκινδυνεύεις, να δείχνεις εμπιστοσύνη σε ανθρώπους (που μπορεί να σε διαψεύσουν) και να αποδέχεσαι έτσι το μερίδιο της αποτυχίας που τις συνοδεύει.

Πώς θα γίνουν οι γυναίκες δυνατές αν ζουν διαρκώς με το ιδεολόγημα της αδυναμίας και του όμορφου αλλά ασθενούς φύλου, που η κοινωνία τις προειδοποιεί διαρκώς και μονίμως για τους κινδύνους του σεξ; Το να είσαι κύριος του σώματός σου, ειδικά για τις γυναίκες, είναι ένα ταλέντο, μια τέχνη, μια ικανότητα και μια δεξιότητα, που αποκτιέται με προσπάθεια, κόπο, αγώνες και θυσίες και πρέπει να διδάσκεται, όχι να προσφέρεται σε πακέτο προστασίας, όπως συμβαίνει στον κυρίαρχο, πουριτανικό και εμμονικό με την ασφάλεια λόγο.

Πως θα είχαμε γίνει όλοι μας χωρίς όλες τις κακές σεξουαλικές και λοιπές εμπειρίες μας, χωρίς τους ατελείς και μέτριους δασκάλους μας και χωρίς την ελευθερία μας να κάνουμε λάθη; Διακινδυνεύοντας και αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μας, προετοιμαζόμαστε και εκπαιδευόμαστε να αντιμετωπίσουμε αργότερα άλλους κινδύνους και άλλες προκλήσεις, οικοδομώντας έτσι το χαρακτήρα μας, την προσωπικότητά μας και την ατομική μας αξιοπρέπεια, χωρίς να θεωρούμε το σεξ ως κάτι που θα μπορούσε να μας βλάψει.-

Βεβαίως και είναι απαραίτητος ο εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας μας ενόψει της, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, μαζικής εισαγωγής των γυναικών στην ενεργό οικονομική δραστηριότητα (επιχειρηματικότητα, μισθωτή εργασία, ελεύθερα επαγγέλματα κλπ), πλην όμως θα πρέπει να συνυπολογίζεται κάθε φορά, από άποψη νομοθετικής πολιτικής, ποιες μπορεί να είναι και οι αρνητικές επιπτώσεις κάθε νομοθετικής ρύθμισης και να αποφεύγονται υπερβολές και ιδεοληψίες, που είτε παρεμποδίζουν τις υγιείς βιοτικές κοινωνικές σχέσεις και επιτυγχάνουν αρνητικά αποτελέσματα είτε δημιουργούν άλλα, σοβαρότερα κοινωνικά προβλήματα!

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η επίκληση του νόμου και η προσφυγή στη Δικαιοσύνη σε θέματα σεξουαλικότητας και συναισθηματικών σχέσεων των δύο φύλων πρέπει να είναι το "ultimum refugium" (έσχατη καταφυγή, τελευταίο καταφύγιο) ενός υπεύθυνου, δυνατού, αυτεξούσιου και αξιοπρεπή πολίτη κι όχι ο πρόχειρος, εύκολος και συνήθης τρόπος ή μέσον προστασίας και επίλυσης μιας διαφοράς. Κι αυτό μόνο όταν υπάρχει σοβαρή προσβολή εννόμου αγαθού (ελευθερία, σωματική ακεραιότητα, γενετήσια αξιοπρέπεια κλπ.) και όχι όταν, απλώς, διαψεύσθηκε η εμπιστοσύνη ή δεν ευοδώθηκαν οι προσδοκίες.

Τέλος, δεν πρέπει να διαφεύγει ότι η παραπάνω υπερπροστατευτική νομοθεσία μπορεί να παραβιάζει και τη Συνταγματική αρχή της ισότητας των φύλων και της ισότητας απέναντι στο νόμο, εισάγοντας, χωρίς αποχρώντες λόγους, ευνοϊκές ρυθμίσεις υπέρ των γυναικών, καθιερώνοντας ταυτόχρονα αδικαιολόγητα δυσμενείς διακρίσεις σε βάρος των ανδρών, αφού, εκεί που χρειάζεται, το Σύνταγμά μας ήδη περιλαμβάνει διατάξεις που καθιερώνουν υποχρέωση του νομοθέτη για ευνοϊκότερες ρυθμίσεις υπέρ ορισμένων κατηγοριών προσώπων άξιων ιδιαίτερης προστασίας (π.χ. για τους πολύτεκνους και τα άτομα με ειδικές ανάγκες) όπως και για τις γυναίκες (π.χ. μητρότητα, γάμος, οικογένεια).-