Η μάχη της Σάμου (5 Ιουλίου 1821), o μαρτυρικός θάνατος δύο Σαμιωτόπουλων, η νίκη των Σαμιωτών υπό την ηγεσία του Λυκούργου Λογοθέτη κατά του στόλαρχου Καραλής και οι Φράγκοι (= οι σημερινοί σύμμαχοί μας Γάλλοι...)

Σάμος, Τρίτη 5 Ιουλίου 1821

Λυσσομανάει πια ο αιμοδιψής Τούρκος στολάρχης Καραλής μπροστά σε τούτη την ακαρτέρευτη αποτυχία(1) και ξεσπάει σ' εκείνα τα δυο άτυχα παιδιά, που έπιασε στο τρεχαντήρι του Βερδίκου. Τα κρεμάει από τα πόδια στις δυο άκρες της αντένας της τσουβάδας(2), για να φαίνεται το θέαμα από την ξηρά μην τυχόν και το χάσουν οι δικοί μας, τα πασαλείβει, το χτήνος, με κατράμι και τα καίει ζωντανά... Κι οι Φράγκοι αξιωματικοί που περιτριγύριζαν τον Καραλή και βλέπανε τούτο το πυροτέχνημα από ανθρώπινα κορμιά, δεν αποτόλμησαν να βγάλουν τσιμουδιά. Το σουλτανικό χρυσάφι που κουδούνιζε στις χρηματοσακκούλες τους έπνιξε τους χτύπους της καρδιάς τους μπροστά στο μαρτύριο των παιδιών, που το μόνο φταίξιμό τους στάθηκε πως οι πατεράδες τους πολέμησαν για λευτεριά. 

Μα ίσως με ρωτήσεις: "Και πού βρέθηκαν οι Φράγκοι κείνη την ώρα στην καπιτάνα(3)του Καραλή;" Παράδες είχε το ντοβλέτι κι αγόρασε και τα κορμιά και τις ψυχές τους και τους έβαλε στη δούλεψή του στην αρμάδα. Και για να μη λες πως κάθομαι και σου ανιστοράω παραμύθια, σου φέρνω τη μαρτυρία ενός ξένου. Στις 15 Ιουλίου 1821, δηλαδή έπειτα από δέκα μονάχα μέρες, ο κυβερνήτης του Γαλλικού πολεμικού "Bonite" συναπαντήθηκε έξω από την Κω με την τούρκικη αρμάδα. Ανέβηκε στη ναυαρχίδα του Καραλή για να του υποβάλει τα σέβη του. Τα κοίταξε όλα καλά κι άμα γύρισε στο καράβι του, έγραψε στο ημερολόγιό του: "Ο στόλος ούτος ωπλίσθη κατά το πλείστον διά Φράγκων"... (Jurien de la Graviere, La station du Levant, page 79, μετάφραση Κ. Ράδου, Αθήναι 1894)