Η ισότητα των άνισων...

Σήμερα, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (FB, TWITTER, INSTA... κλπ) δίνουν δικαίωμα λόγου σε στρατούς ηλιθίων, κομματικών, πολιτικάντηδων, χαβαλετζήδων, αργόσχολων, άεργων, τεμπέληδων, ανεπάγγελτων, ματσό, ανήθικων, ανώμαλων, διεστραμμένων, πορνών, επιδειξιών, νυμφομανών, φιλάρεσκων, γραφικών, κομπλεξικών, δυστυχισμένων, εγκληματιών, διεφθαρμένων και άλλων ψυχοσυναισθηματικά και διανοητικά ανισόρροπων...

Όλοι αυτοί, προηγουμένως άρθρωναν λόγο είτε στο σπίτι τους κάτω από την παντόφλα της πεθεράς ή τη σφαλιάρα του συζύγου είτε σε κανα κωλόμπαρο μετά από ένα ποτήρι κρασί είτε, τέλος, σε κανα κομματικό πολιτικάντικο στέκι μετά από αφισοκόλληση, ενώ αυτοί που τους άκουγαν είτε τους ανέχονταν είτε τους αγνοούσαν είτε τους ανάγκαζαν να σωπαίνουν...

Τώρα, όλοι αυτοί μπορούν να μιλάνε δημόσια και ελεύθερα, πληκτρολογώντας στον Η/Υ, στο τάμπλετ ή στο κινητό, κρυμμένοι στο ασφαλές λαγούμι τους πίσω από μια επεξεργασμένη φωτό ή παρέα με κανα τίκι κοκτέιλ Scorpion ή Ramos Gin Fizz, δηλώνοντας ότι διαθέτουν πτυχία και προσόντα κι ότι διαβάζουν ανελλιπώς Καβάφη, Ρίτσο, Κική Δημουλά κ.α., τους οποίους συχνά ποστάρουν με έτοιμους τοίχους για να αποφεύγουν τα ορθογραφικά λάθη...

Σήμερα, λοιπόν, όλοι αυτοί οι απόπατοι ή στην καλύτερη περίπτωση τριτοδεύτεροι ή μέτριοι, περιθωριακοί, κοινωνικά ανάξιοι και απόβλητοι, μέσα από τα "κοινωνικά δίκτυα", έχουν το ίδιο δικαίωμα λόγου μ' ένα βουλευτή, ένα κυβερνητικό παράγοντα, ένα δικαστή, έναν επιστήμονα, έναν ειδικό μελετητή ή ερευνητή, ένα καθηγητή Πανεπιστημίου, ένα φιλόσοφο, ένα νομπελίστα κ.ο.κ...

Να γιατί ένα ρητό ή μια ατάκα κάτω ή πάνω από ένα καλοστημένο και επιμελημένα ατημέλητο βυζί, ξέκωλο ή ξώμπουτο μπορεί να πιάσει μια χιλιάδα λάικς από μιλιούνια αργόσχολους στερημένους σεξουαλικά, λιγούρηδες και σαλιάρηδες, ενώ ένα σοβαρό άρθρο φιλοσοφίας, πολιτικής ή κοινωνιολογίας πιάνει τα παπάρια μου...

Παρά ταύτα, όλοι οι παραπάνω θα πρέπει να γνωρίζουν και να θυμούνται ότι ζουν και θα ζουν για πάντα μια επίφαση αναγνώρισης, αποδοχής, ισότητας και καταξίωσης σε μια ψεύτικη και εικονική ζωή, σ' ένα υποκατάστατο της πραγματικής ζωής, που αρχίζει και τελειώνει αναίμακτα και χωρίς ιδρώτα με το πάτημα ενός πλήκτρου σε μια φωτισμένη γυάλινη οθόνη αλλά ποτέ, μα ποτέ η "ζωή" αυτή δεν θα γίνει πραγματικότητα...