Freesociety

Η ελεύθερη έκφραση της προσωπικότητας και η ελευθερία της γνώμης προϋποθέτουν ότι έχεις δική σου προσωπικότητα και γνώμη και, επιπλέον, το θάρρος να τη διατυπώνεις δημόσια, ενώ, επ' ουδενί δεν προϋποθέτουν την αποδοχή ή/και έγκριση από τους τρίτους. Αντίθετα, μάλιστα, οι ελευθερίες αυτές επιβεβαιώνονται, κυρίως, με την άρνηση και τον αντίλογο! Άλλωστε, "δυοίν λόγοιν περί παντός πράγματος αντικειμένους αλλήλοις" ( για κάθε θέμα μπορούν να προβληθούν δυο αντίθετες επιχειρηματολογίες), όπως έλεγαν οι σοφιστές, ενώ, σημασία δεν έχει μόνο η άποψη αυτή καθαυτή αλλά τα στοιχεία, οι λόγοι και τα επιχειρήματα που τη θεμελιώνουν! Όταν, όμως, κάνεις την πάπια ή προσπαθείς να είσαι αρεστός στους άλλους και να διαμορφώνεις τη δημόσια εικόνα σου ανάλογα με τις απόψεις και τις επιθυμίες των άλλων, ιδίως όσων σε περιβάλλουν, οικοδομώντας με στοιχεία δημοσίων σχέσεων τη δημόσια εικόνα σου, τότε ενεργείς ως κόλακας, φερέφωνο, γλείφτης, οιονεί κομματικός πολιτικάντης -συνήθως για να πετύχε

Σήμερα, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (FB, TWITTER, INSTA... κλπ) δίνουν δικαίωμα λόγου σε στρατούς ηλιθίων, κομματικών, πολιτικάντηδων, χαβαλετζήδων, αργόσχολων, άεργων, τεμπέληδων, ανεπάγγελτων, ματσό, ανήθικων, ανώμαλων, διεστραμμένων, πορνών, επιδειξιών, νυμφομανών, φιλάρεσκων, γραφικών, κομπλεξικών, δυστυχισμένων, εγκληματιών, διεφθαρμένων και άλλων ψυχοσυναισθηματικά και διανοητικά ανισόρροπων... Όλοι αυτοί, προηγουμένως άρθρωναν λόγο είτε στο σπίτι τους κάτω από την παντόφλα της πεθεράς ή τη σφαλιάρα του συζύγου είτε σε κανα κωλόμπαρο μετά από ένα ποτήρι κρασί είτε, τέλος, σε κανα κομματικό πολιτικάντικο στέκι μετά από αφισοκόλληση, ενώ αυτοί που τους άκουγαν είτε τους ανέχονταν είτε τους αγνοούσαν είτε τους ανάγκαζαν να σωπαίνουν... Τώρα, όλοι αυτοί μπορούν να μιλάνε δημόσια και ελεύθερα, πληκτρολογώντας στον Η/Υ, στο τάμπλετ ή στο κινητό, κρυμμένοι στο ασφαλές λαγούμι τους πίσω από μια επεξεργασμένη φωτό ή παρέα με κανα τίκι κοκτέιλ Scorpion ή Ramos Gin Fizz, δηλώνοντας ότι δια

Ματαιοπονούν όσοι επιχειρούν -επαναλαμβάνοντας νεολογισμούς ή ιδεολογικά φορτισμένες λέξεις, όπως γυναικοκτονία, πατριαρχία, ρατσισμός, φασισμός, σεξισμός, έμφυλη βία κλπ., είτε να καθιερώσουν νέους γλωσσικούς όρους για κοινωνικά φαινόμενα που δεν υπάρχουν είτε να ιδεολογικοποιήσουν ή να κομματικοποιήσουν το έγκλημα και τη βία για να ενοχοποιήσουν ολόκληρες κατηγορίες ανθρώπων, αφού η ενοχοποίηση που επιθυμούν δεν θεμελιώνεται με επιστημονικά στοιχεία, κριτήρια και κοινωνιολογικές μελέτες... Η αναγωγή των αιτιών του φαινομένου του εγκλήματος και της βίας σε αφηρημένες έννοιες όπως πατριαρχία, σεξισμός, διαπαιδαγώγηση και άλλες ιδεολογικά φορτισμένες έννοιες και θεσμούς, είναι λόγοι που εν τέλει υποβαθμίζουν ή αναιρούν την ατομική ευθύνη του δράστη και μεταθέτουν την ευθύνη του στην κοινωνία, κι έτσι καθιστούν την πράξη του δικαιολογημένη, ακόμα και ατιμώρητη. Διότι, με τη συλλογιστική αυτή, ακόμη και οι γονείς που διαπαιδαγώγησαν τον εγκληματία, ούτε αυτοί είναι υπεύθυνοι, αφού κι αυτ