Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιανουάριος, 2017

Τα βασικά ένστικτα

Σύμφωνα με τις επιστημονικές θεωρήσεις της εξελικτικής βιολογίας και της εξελικτικής ψυχολογίας, όλοι οι έμβιοι οργανισμοί είναι γενετικά προγραμματισμένοι να επιδιώκουν την επιβίωσή τους και την εξάπλωσή του είδους τους. Σε ατομικό επίπεδο, αυτός ο πρωταρχικός στόχος μεταφράζεται σε ένα σύνολο συγκεκριμένων συμπεριφορών που υποκινούνται από τα αρχέγονα βασικά ένστικτα, τα οποία  είναι οι εγγενείς τάσεις ή ορμές ενός ζωντανού οργανισμού προς την κατεύθυνση συγκεκριμένων συμπεριφορών ή αντιδράσεων. Τα βασικά ένστικτα προϋπάρχουν της μνήμης που προκύπτει από τη μάθηση και παραμένουν αναλλοίωτο χαρακτηριστικό ενός βιολογικού είδους. Κατά την διάρκεια της ζωής του ο άνθρωπος θα εκπαιδευτεί και θα καθοδηγηθεί, αρχικά από γονείς και στη συνέχεια από σχολείο, φίλους και κοινωνία. Με απλά λόγια οι συμπεριφορές του θα προγραμματιστούν από άλλους ώστε να είναι κοινωνικά αποδεκτές. Σύμφωνα με την ψυχολογία το βασικό μοντέλο του ανθρώπινου ψυχισμού διακρίνεται στο ”αυτό ή εκείνο” (id) στο ”υπε

Ο ιστός της αράχνης (Η γραφειοκρατία, η πολυνομία και το πελατειακό κράτος)

Όποιος πιστεύει ότι η γραφειοκρατία του Δημοσίου και το πελατειακό κράτος έχουν καταργηθεί ή περιοριστεί ή οτι είναι δυνατό να περιοριστούν -οι ελάχιστες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα- πλανάται πλάνην οικτράν... Το ίδιο κι όποιος νομίζει ότι εκσυγχρονίστηκαν με νέα οργανογράμματα οι υπηρεσίες του Δημοσίου και ότι ε φαρμόστηκε η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, ότι σταμάτησαν οι χάρτινες αιτήσεις και πρωτοκολλήσεις σε βιβλία (συχνά χωρίς να δίνεται αποδεικτικό έγγραφο με τον αριθμό πρωτοκόλλου), ότι καταργήθηκε το "πήγαινε και πάρε" ένα χαρτί από την άλφα υπηρεσία και "πήγαινέ το" στη βήτα υπηρεσία, ότι εξαλείφθηκε το φαινόμενο των ύπαλληλων, που, εν ώρα εργασίας, πηγαίνουν για ψώνια, τρώνε, πίνουν και καπνίζουν, συζητάνε αμέριμνοι και χαλαρά ή χρησιμοποιούν το γνωστό αυταρχικό ύφος και την τουρκοανατολίτικη κουλτούρα... Το ίδιο κι όποιος νομίζει ότι λειτουργεί η πολλάκις εξαγγελθείσα "υπηρεσία μιας στάσης" για τη δημιουργία νέας επιχείρησης, ότι σταμάτησ

Οι γενιές και οι ευθύνες

Θεωρώ εντελώς φυσιολογικό να κατηγορεί κάποιος ένα ή περισσότερα πρόσωπα που διέπραξαν λάθη ή αδικήματα ή ζημίωσαν με οποιοδήποτε τρόπο τους συμπολίτες του και να αναζητά ευθύνες από αυτούς. Τελευταία, όμως, διαβάζω από ορισμένους κουτοπόνηρους και ανόητους να αποδίδουν ευθύνες σε γενιές ανθρώπων! Έτσι π.χ. διαβάζω να λένε ότι για το τάδε κακό φταίει η γενιά του 114, για τ ο δείνα σφάλμα φταίει η γενιά του Πολυτεχνείου, για το παρατάδε αμάρτημα φταίει η γενιά της μεταπολίτευσης κ.ο.κ. Λοιπόν! Καλό είναι να ξηγιόμαστε για να μην παρεξηγιόμαστε!. Οι γενιές είναι αποπροσωποποιημένα, μη ταυτοποιημένα σύνολα ανθρώπων που έχουν γεννηθεί την ίδια χρονική περίοδο και σε γενικές γραμμές έχουν ζήσει τα ίδια ιστορικά γεγονότα. Ειδικότερα, δε, η χρονική περίοδος που καλύπτει μια γενιά ανέρχεται σε τριάντα περίπου χρόνια, όσο δηλαδή χρόνο χρειάζεται για να διαδεχθούν τα παιδιά τους γονείς τους στην ενεργό δράση. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα παραπάνω, δεν φαίνεται ότι κάτω από τον όρο "γενιά"

Απλά (εισαγωγικά) μαθήματα Δικαίου ή Ο παράδεισος των νομικών εννοιών και η κολασμένη χρήση τους από τους πολιτικούς (Κράτος δικαίου, αστυνομικό κράτος, κοινωνικό κράτος δικαίου, κράτος του νόμου και «δίκαιο κράτος»)

1. "Κράτος δικαίου" (ή δικαιοκρατία) είναι το κράτος στο οποίο οι ασκούντες την κρατική εξουσία περιορίζονται από κανόνες δικαίου στις σχέσεις τους με τους πολίτες, οι οποίοι έτσι δι ασφαλίζονται αποτελεσματικά από την αυθαιρεσία της. Σπουδαιότερα χαρακτηριστικά του κράτους δικαίου είναι η διάκριση των εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική), οι νομικοί φραγμοί σε όλες τις κατευθύνσεις της και η θέσπιση ατομικών δικαιωμάτων (π.χ. ισότητα απέναντι στο νόμο, ελευθερία γνώμης, συναθροίσεων κλπ.). Αντίθετο του κράτους δικαίου είναι το Αστυνομικό κράτος. 2. "Αστυνομικό κράτος" (polizeistaat, etat de police) ή "αυταρχικό κράτος" είναι το κράτος που διέπεται από την "αρχή της σκοπιμότητας" και δεν περιορίζεται από κανόνες δικαίου αλλά οι ασκούντες την κρατική εξουσία και, ιδίως, τη διοίκηση, μπορούν ύστερα από ελεύθερη εκτίμηση να λαμβάνουν σε βάρος των πολιτών οποιαδήποτε, ιδίως προληπτικά αλλά και κατασταλτικά, μέτρα για την εξυπηρέτηση των σκο