Freesociety

Στην Ελλάδα όλοι σχεδόν οι νέοι είναι πτυχιούχοι, μεταπτυχιούχοι και διδάκτορες… Η πλειοψηφία των νέων διαθέτει τουλάχιστον ένα πτυχίο… Και αν τύχη ο μπαμπάς και η μαμά να έχουν και λεφτά - γεγονός που μέχρι τώρα ήταν ο κανόνας, αφού μέχρι πρότινος υπήρχαν τα "δανεικά" - ο αριθμός των πτυχίων ανεβαίνει… Κι αν, στο κάτω κάτω, δεν κατορθώσει κάποιος να μπει σε ελληνικό Πανεπιστήμιο – δηλαδή αν δεν καταφέρει να γράψει πάνω από τη μονάδα- τότε μπορεί να "ξενιτευτεί"... για να "σπουδάσει"... Βέβαια, το «ξενιτευτεί» είναι τρόπος του λέγειν, αφού τα κινητά τηλέφωνα, τα ταχυδρομικά δέματα και οι επισκέψεις των γονέων δεν αφήνουν τα παιδιά να νοιώσουν τη ξενιτιά… Όπως, επίσης, τρόπος του λέγειν είναι και το "σπουδάσει"… Ρουμανία, Ιταλία, Βουλγαρία, Τσεχία, Σερβία… Χώρες γεμάτες Έλληνες ….«ξενιτεμένους φοιτητές»…. σε "αχαρτογράφητα" πανεπιστήμια...  Πτυχία, αμφίβολης ή μηδαμινής αξίας, όπως, άλλωστε, και πολλά ελληνικά…. που δεν μπήκαν ποτέ σε

Τις πταίει; * (= Ποιος φταίει;) Απαραίτητη προϋπόθεση για να βγούμε από την (πρωτίστως οικονομική και κοινωνική και, δευτερευόντως πολιτική) κρίση που μαστίζει την κοινωνία μας είναι, αφενός, να καταγράψουμε με ειλικρίνεια την κοινωνική πραγματικότητα και, αφετέρου, να αποδεχθούμε τις παθογένειές της. Στη συνέχεια οφείλουμε να επιχειρήσουμε τη θεραπεία τους. Το καλοκαίρι έφθασε αισίως στο τέλος του αλλά οι δρόμοι της πρωτεύουσας και οι χώροι εργασίας (δημόσιοι και ιδιωτικοί) δεν λένε να γεμίσουν ανθρώπους και δη εργαζόμενους. Λίγοι έχουν επιστρέψει στις εστίες τους και, βέβαια, στις «εργασίες» τους. Οι δημόσιες υπηρεσίες έρημες από υπαλλήλους και κόσμο, εκτός από τις Εφορίες και τις υπηρεσίες υγείας. Ο ιδιωτικός τομέας (εμπορικά καταστήματα, γραφεία κλπ.) πνέει τα λοίσθια. Πάντως, για να είμαστε ειλικρινείς, λέγοντας «έχουν επιστρέψει στις εργασίες τους», δεν ακριβολογούμε … Γιατί, έχω αρχίσει να πιστεύω ότι σ’ αυτή τη χώρα λίγοι άνθρωποι εργάζονται… Οι περισσότεροι γυρίζουν