Εφιάλτης στο Σύνταγμα...

(Από τη νέα σειρά: Λογοτεχνικά δοκίμια του κώλου... "Ταξίδια στο μέλλον". Νέοι ταλαντούχοι Έλληνες Λογοτέχνες...)

Αποκαμωμένος από την κούραση της μέρας, κάθισα στην άσπρη πλαστική καρέκλα στο στενό μπαλκόνι του τρίτου ορόφου του διαμερίσματός μου με θέα τον Υμηττό και έβαλα τις φτέρνες των ποδιών μου πάνω στην αλουμινένια κουπαστή που ένωνε μια σειρά από μαύρα κολονάτα κάγκελα...

Σχεδόν αμέσως, τα βλέφαρά μου κλείσανε βαριά κάτω από το θερινό σεληνόφως...

Βρέθηκα καταμεσής στην πλατεία Συντάγματος, ένα ζεστό βράδυ του Ιουνίου του 2124, όπως είδα τυχαία σ' ένα ψηφιακό ημερολόγιο που κρεμόταν ψηλά στον τοίχο ενός ισόγειου Φαρμακείου...

Στους γύρω δρόμους περπατούσαν κουνιστοί ή χορεύοντας άτσαλα εκατοντάδες άνθρωποι υπέρβαροι και παχύσαρκοι, άλλοι από τους οποίους έμοιαζαν με άντρες, ντυμένοι πολύχρωμα σαν παγόνια και άλλοι, μάλλον γυναίκες, ντυμένες με σχισμένα χρωματιστά ρούχα και στολισμένες με ψεύτικα πλαστικά κοσμήματα, εκπέμποντας γύρω τους μια άσχημη οσμή ιδρώτα και φτηνού αρώματος, σαν εκείνα που πουλούσαν οι αλλοδαποί μικροπωλητές της οδού Αθηνάς...

Οι "γυναίκες" περπατούσαν σαν συγκαμένες με μια μελανόχρωμη κυτταρίτιδα στα πλαδαρά κωλομέρια και στα χοντρά μπούτια τους, με κρεμασμένα μέσα σε πολύχρωμα σουτιέν τα σταφιδιασμένα βυζιά τους ενώ οι "άντρες" περπατούσαν τρικλίζοντας σαν σουρωμένοι, στάζοντας ιδρώτα από τα διπλοσάγονά τους, μεταφέροντας με κόπο τους πεσμένους κώλους και τα κρεμασμένα σαν πατσαβούρια στομάχια τους, πάνω από τα πεσμένα και ζαρωμένα πέη τους...

Αλλού πάλι, οι "γυναίκες" φλέρταραν μεταξύ τους, χαϊδεύοντας ή γλείφοντας η μια τα βυζιά της άλλης, ενώ τα σάλια τους αναμιγνύονταν με υπολείμματα παγωτών, κραγιόν και καλλυντικών προσώπου, την ώρα που οι "άντρες" έπιαναν ο ένας τον κώλο του άλλου ή έτριβαν τους κώλους τους στα πλαδαρά και πεσμένα πέη των άλλων, τρώγοντας σουβλάκια και πίνοντας μπίρες ο ένας από το μπουκάλι του άλλου...

Πιο πέρα άλλοι "άντρες", βάδιζαν κουνιστοί, έχοντας ένα δονητή στον πισινό τους, εμφανώς εκστασιασμένοι, ενώ πολλές "γυναίκες" βάδιζαν με μικρά βήματα, σφίγγοντας κάτι πλαστικά πέη, που κρέμονταν σαν μελιτζάνες από τον πισινό ή το αιδοίο τους, κραυγάζοντας και φτύνοντας σάλια από ηδονή...

Σόδομα και Γόμορρα, σκέφτηκα αηδιασμένος, κι έκανα το σταυρό μου, όπως συνήθιζε να κάνει η συχωρεμένη μάνα μου, όταν έβλεπε κανένα ζευγαράκι να φιλιέται στη σκοτεινή γωνιά του δρόμου λίγο πιο κάτω απ' το σπίτι μας... Επικράτησαν τελικά στη χώρα οι ανώμαλοι, σκέφτηκα απογοητευμένος...

Αμέσως τότε μια μικρή ομάδα από το πολύχρωμο αυτό πλήθος κατευθύνθηκε απειλητικά προς το μέρος μου κι ένας χοντρός με έντονο ροζ μακιγιάζ και ξυρισμένες μασχάλες με πλησίασε χλευάζοντας και με ρώτησε αν είμαι άντρας... Του απάντησα ότι είμαι επισκέπτης από το έτος 2024 και όρμησα κατά πάνω του φωνάζοντας: " Όξω μωρή πούστρα σ΄ έφαγα λάχανο...."

Ταυτόχρονα, μια ομάδα αγριεμένες "γυναίκες", κουρεμένες γουλί με τατουάζ σ΄ όλο το σώμα τους, κραυγάζοντας με αλαλαγμούς, μου επιτέθηκαν με βρισιές και απειλές... Άρχισα να τις κλοτσάω με μανία...

Αισθάνθηκα αφόρητους πόνους στο πόδι και αμέσως ξύπνησα τρομαγμένος, κρατώντας δυνατά τα μαύρα κολονάτα κάγκελα της κουπαστής του μπαλκονιού μου...

Ο ήλιος είχε ήδη φανεί στην Ανατολή...