Συνέπειες του (δεύτερου) εμφυλίου του 1821 και των καταστροφικών επιλογών των Μαυροκορδάτου/Κουντουριώτη

 Συνέπειες του (δεύτερου) εμφυλίου του 1821 και των καταστροφικών επιλογών των Μαυροκορδάτου/Κουντουριώτη

Στις 21 Φεβρ 1825, ενώ ο Κολοκοτρώνης βρισκόταν στη φυλακή, ο θαλασσινός Κουντουριώτης (ύστερα από πρόταση του Μαυροκορδάτου που θεωρούσε πως εκτός από πολιτικός, ήταν και μεγάλος στρατηγός...) αυτοανακηρύχτηκε "αρχηγός των κατά ξηρά και θάλασσα δυνάμεων", προκειμένου να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ, ικανότατο και εμπειροπόλεμο στρατηγό-ο ίδιος έλεγε πως καταγόταν από την Καβάλα και είχε πρότυπο τον Μέγα Αλέξανδρο- και θεωρούνταν ψυχή του οθωμανικού στρατού. Αποτέλεσμα ήταν οι απανωτές ήττες των Ελλήνων (Κρεμμύδι, Σφακτηρία, Μανιάκι κλπ), ο θάνατος χιλιάδων Ελλήνων στρατιωτών και ολοκληρωτική καταστροφή της Πελοπόννήσου από τον Ιμπραήμ...

Ο ίδιος ο Κουντουριώτης με γελοία πομπή και ανατολίτικη ραθυμία ξεκίνησε για τη Μεσσηνία, προκειμένου να βρεθεί κοντά στους οπλαρχηγούς και να συντονίσει τις ενέργειές τους. Καβάλα σ’ ένα ωραίο άλογο έκανε τρεις μέρες να φθάσει από το Ναύπλιο στην Τρίπολη. Καθώς δεν ήξερε να ιππεύει, δύο Αιγύπτιοι αιχμάλωτοι, που εκτελούσαν χρέη ιπποκόμου, τον κρατούσαν από τα πλάγια για να μην πέσει, ενώ πίσω του ακολουθούσαν πλήθος σωματοφυλάκων και υπηρετών. Αμάθητος καθώς ήταν από χερσαία ταξίδια αρρώστησε και μόλις στις 5 Απριλίου μπόρεσε να συνεχίσει την πορεία του και να στρατοπεδεύσει στο χωριό Σκάλα, δέκα ώρες απόσταση από το θέατρο των επιχειρήσεων.

Ιδού ο ξεκαρδιστικός τρόπος που περιγράφει ο Μακρυγιάννης στα "¨Απομνημονεύματά" του την πολιτική αποκοτιά να διοριστεί ένας άσχετος με τον πόλεμο ξηράς, όπως ο "κουτός" Κουντουριώτης, ο οποίος με τη σειρά του διόρισε αρχηγό των στρατευμάτων ξηράς τον θαλασσινό Σκούρτη, ο οποίος, εκτός από άσχετος με τον πόλεμο ξηράς, γνώριζε μόνο τη γλώσσα των θαλασσινών:

"....Ὁ Κουντουριώτης, κουτός, ἀφοῦ εἶδε ὁποῦ ῾ναι αὐτὸς ἀμαθὴς ἀπὸ αὐτά, ἀντὶς νὰ βάλη ἀρχηγὸν νὰ σώση τὴν πατρίδα κι᾿ αὐτὸς νὰ δοξαστῆ, κατὰ δυστυχίαν ἀπὸ τὸ «ὅμως» δὲν ξέρει ἄλλο, καὶ ἔβαλε τὸν Σκούρτη νὰ διοικήση καὶ νὰ ὁδηγήση καὶ τοὺς ἀρχηγοὺς τῆς ξηρᾶς ὁ θαλασσινός, ἁπλὸς ἀξιωματικὸς—οὔτε καὶ τῆς θάλασσας τὸν πόλεμον δὲν τὸν γνώριζε καλά.

Ἔλεγε τῶν στεργιανῶν, «Ὄρτσα, πότζα!» Ἐκεῖνοι ἔλεγαν «Τί λέγει αὐτός, γαμῶ τὸ καυλί τ᾿;»

Τέλος πάντων ὁ πατριωτισμὸς ὅλων αὐτεινῶν καὶ τῆς συντροφιᾶς τους, ἡ ψύχωση τῆς φατρίας καὶ ἡ διαίρεση κι᾿ ὁ ἐνφύλιος πόλεμος καὶ ἡ διχόνοια τῶν μεγαλοκέφαλων Κωλέτη καὶ Μαυροκορδάτου, διὰ νὰ μὴν δοξαστῆ ὁ ἕνας καὶ χάση ὁ ἄλλος, καὶ τὸ «ὅμως» τοῦ Σκούρτη καὶ τὸ «καυλί» τῶν Ρουμελιώτων—ὁ Μπραΐμης μπῆκε στὴ Πελοπόννησο καὶ τὴν ἔκαμε γῆ Μαδιὰμ ὄχι ἀπὸ τὴν παληκαριὰ τῶν Ἀράπηδων, ἀλλὰ ἀπὸ αὐτὰ ὁποῦ λέγω. Δεκάξι χιλιάδες ἀσκέρια, τὸ ἄνθος τῶν Ἑλλήνων, Ρουμελιῶτες, Πελοποννήσιοι—ὕστερα βγάλαν καὶ τοὺς ἀρχηγούς τους ἀπὸ τὴ Νύδρα—Σπαρτιάτες κι᾿ ἀπ᾿ ἄλλα μέρη, ὅλοι αὐτεῖνοι κάθονταν εἰς τὶς Χῶρες καὶ εἰς τ᾿ ἄλλα χωριὰ καὶ τρώγαν ἀρνιὰ καὶ κόττες, κι᾿ ὁ Ἀράπης ὅταν τοὺς εὕρισκε τοὺς ξεποδάριαζε κυνηγώντας. Αὐτὰ κάνει ἡ διαίρεση καὶ ἡ διχόνοια...."

(Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη σελ 151/471)

2 σχόλια

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση