Εφιάλτης στο Σύνταγμα...: ("Ταξίδια στο μέλλον". Λογοτεχνικά δοκίμια του κώλου...😊)

Εφιάλτης στο Σύνταγμα...:
("Ταξίδια στο μέλλον". Λογοτεχνικά δοκίμια του κώλου...😊)

(Από τη σειρά: Νέοι Έλληνες Λογοτέχνες...🤣)

Αποκαμωμένος από την κούραση της μέρας, κάθισα στην άσπρη πλαστική καρέκλα στο στενό μπαλκόνι του τρίτου ορόφου της κατοικίας μου με θέα τον Υμηττό κι έβαλα τα πόδια μου ψηλά πάνω στην αλουμινένια κουπαστή, που στηριζόταν σε μια σειρά από μαύρα κολονάτα κάγκελα... Αμέσως, τα βλέφαρά μου κλείσανε βαριά από την κούραση, κάτω από το θερινό σεληνόφως...
Βρέθηκα καταμεσής στην πλατεία Συντάγματος, ένα ζεστό βράδυ της 31 Ιουλίου του έτους 2120, όπως είδα τυχαία σ' ένα ψηφιακό ημερολόγιο που κρεμόταν ψηλά στον τοίχο ενός Φαρμακείου...
Στους γύρω δρόμους περπατούσαν εκατοντάδες άνθρωποι, πολλοί από τους οποίους ήταν υπέρβαροι και παχύσαρκοι, ένας άθλιος πολύχρωμος συρφετός ρυπαρών παλιάτσων, ανώμαλων κίναιδων και λεσβιών, άλλοι από τους οποίους έμοιαζαν με άντρες, ντυμένοι σαν παγόνια και άλλοι, μάλλον γυναίκες, με εμφανή τα πεταχτά κομμάτια λίπους και λιπώδους ιστού στο σώμα τους, στολισμένες με ψεύτικα ή πλαστικά κοσμήματα, εκπέμποντας γύρω τους μια οσμή από ιδρώτα και φτηνά αρώματα, που μου θύμισαν εκείνα που πουλούσαν κάποτε οι αλλοδαποί μικροπωλητές της οδού Αθηνάς...

Οι περισσότεροι περπατούσαν τρεκλίζοντας σαν σουρωμένοι ή μαστουρωμένοι, οι "γυναίκες" με εμφανή τη μελανόχρωμη κυτταρίτιδα στα κωλομέρια και στα μπούτια τους και με κρεμασμένα σαν μύξες τα σταφιδιασμένα βυζιά τους και οι "άντρες" με χρωματιστά τα λίγα μαλλιά της καράφλας τους, διπλοσάγονα, πεσμένους κώλους και στομάχια κρεμασμένα σαν πατσαβούρια πάνω από τα πεσμένα και ζαρωμένα πέη τους...
Οι "γυναίκες" φλέρταραν μεταξύ τους, χαϊδεύοντας και γλείφοντας η μια τα βυζιά της άλλης, ενώ τα σάλια τους αναμιγνύονταν με υπολείμματα παγωτών, κραγιόν και καλλυντικών προσώπου, την ώρα που οι "άντρες" έπιαναν ο ένας τον κώλο του άλλου ή έτριβαν τους κώλους τους στα πλαδαρά πέη των άλλων, τρώγοντας σουβλάκια και πίνοντας μπίρες ο ένας από το μπουκάλι του άλλου...

Άλλοι πάλι "άντρες, τοξικομανείς, μαστουρωμένοι και χλεμπονιάρηδες, σωστά πατσαβούρια, βάδιζαν κουνιστοί, πολλοί έχοντας ένα δονητή χωμένο στον κώλο τους, εμφανώς εκστασιασμένοι, ενώ πολλές "γυναίκες" με χαλκάδες στις μύτες, ψυχοσωματικά ράκη, που έτρεχαν οι μύξες από τα τρυπημένα με χαλκάδες ρουθούνια τους, βάδιζαν σαν συγκαμένες, σφίγγοντας τα πλαστικά πέη, που κρέμονταν σαν μελιτζάνες από τον πισινό ή το αιδοίο τους, κραυγάζοντας από ηδονή...

Σόδομα και Γόμορρα, σκέφτηκα αηδιασμένος κι έκανα το σταυρό μου, όπως συνήθιζε να κάνει η συχωρεμένη μάνα μου, όταν έβλεπε κανένα ζευγαράκι να φιλιέται στη σκοτεινή γωνιά του δρόμου μακριά από τα βλέμματα των αδιάκριτων... Επικράτησαν, τελικά, στη χώρα οι ανώμαλοι, σκέφτηκα απογοητευμένος...
Αμέσως τότε μια μικρή ομάδα από το πολύχρωμο αυτό πλήθος κατευθύνθηκε απειλητικά προς το μέρος μου κι ένας χοντρός, που φαινόταν νάναι άντρας, με έντονο ροζ μακιγιάζ, ζαρωμένο από τα χρόνια λαιμό, κρεμασμένα βυζιά και ξυρισμένες μασχάλες με πλησίασε χλευάζοντας και με ρώτησε αν είμαι άντρας του περασμένου αιώνα.... Του απάντησα ότι είμαι επισκέπτης από το έτος 2020 και όρμησα κατά πάνω του φωνάζοντας: " Όξω μωρή πούστρα...😊"
Ταυτόχρονα, μια ομάδα αγριεμένες "γυναίκες", κουρεμένες γουλί, με τατουάζ στα πλαδαρά και ζαρωμένα χέρια και στα μπούτια τους, κραυγάζοντας με αλαλαγμούς και εκτοξεύοντας σάλια από το στόμα τους, μου επιτέθηκαν και άρχισαν να με προπηλακίζουν... Άρχισα να τις κλοτσάω με μανία...
Αισθάνθηκα αφόρητους πόνους στο πόδι και σχεδόν αμέσως ξύπνησα τρομαγμένος, κρατώντας σφιχτά με τα χέρια μου τα μαύρα κολονάτα κάγκελα της κουπαστής του μπαλκονιού μου...
Ο ήλιος είχε ήδη φανεί στην Ανατολή... 😂😋😂😋🤣