Νέοι νόμοι επειδή δεν εφαρμόζονται οι παλαιοί. "πρόκληση βλάβης με συνεχή σκληρή συμπεριφορά" (Το bullying)

Όπως φαίνεται, με νομοσχέδιο του Υπ. Δικαιοσύνης, πρόκειται να θεσμοθετηθεί το bullying, ως ιδιαίτερη μορφή ποινικά αξιόλογης συμπεριφοράς που θα τιμωρείται, εφόσον προξενεί όχι μόνο σωματική κάκωση αλλά και βλάβη της σωματικής ή ψυχικής υγείας. Βαρύτερη ποινή επιβάλλεται αν το θύμα είναι ανήλικο ή ανυπεράσπιστο ή ήταν υπό την επιμέλεια ή την εξουσία του δράστη καθώς και αν η βλάβη προήλθε από κακόβουλη παραμέληση των υποχρεώσεων του δράστη (εγκατάλειψη).
Συγκεκριμένα η νέα διάταξη υπό τον τίτλο "πρόκληση βλάβης με συνεχή σκληρή συμπεριφορά" έχει ως εξής: "Αν δεν συντρέχει περίπτωση βαρύτερης αξιόποινης πράξης, τιμωρείται με φυλάκιση όποιος με συνεχή σκληρή συμπεριφορά προξενεί σε τρίτον σωματική κάκωση ή άλλη βλάβη της σωματικής ή ψυχικής υγείας. Αν το θύμα δεν συμπλήρωσε ακόμη το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας του ή δεν μπορεί να υπερασπίσει τον εαυτό του και ο δράστης το έχει στην επιμέλεια ή στην προστασία του ή ανήκει στο σπίτι του δράστη ή έχει μαζί του σχέση εργασίας ή υπηρεσίας ή που του το έχει αφήσει στην εξουσία του ο υπόχρεος για την επιμέλειά του, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών. Με την ίδια ποινή τιμωρείται όποιος με κακόβουλη παραμέληση των υποχρεώσεών του προς τα προαναφερόμενα πρόσωπα γίνεται αιτία να πάθουν σωματική κάκωση ή βλάβη της σωματικής ή ψυχικής τους υγείας".
Ανεξάρτητα από την αποτελεσματικότητα και λειτουργικότητα της νέας διάταξης, μιας και μ' αυτή φαίνεται ότι γίνεται πιο πολύπλοκη η στοιχειοθέτηση και δυσχερέστερη η δίωξη του αδικήματος, πρέπει να επισημανθεί ότι ήδη υπάρχουν στο ποινικό μας οπλοστάσιο αρκετές διατάξεις, που τιμωρούν τις μεμονωμένες πράξεις της βίας, της εκβίασης, της απειλής, της εξύβρισης, των σωματικών βλαβών κλπ., δηλαδή όλες τις επί μέρους συμπεριφορές που συνιστούν το bullying, από τις οποίες, όμως, καμία μέχρι σήμερα δεν έχει εφαρμοστεί, ιδιαίτερα στους χώρους όπου απαντάται συχνότερα, δηλαδή στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Ποτέ δεν έχει παρέμβει η Αστυνομία στο Σχολείο και ποτέ δεν έχει αποταθεί εκπαιδευτικός λειτουργός στην Αστυνομία. Ανεξάρτητα αν πληθώρα παραβατικών και σοβαρότερων εγκληματικών συμπεριφορών απαντώνται καθημερινά στους χώρους των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είτε υποκινούμενες από τους εκπαιδευτικούς είτε γίνονται αυθόρμητα από τους μαθητές. Από φθορές δημόσιας ιδιοκτησίας και καταλήψεις μέχρι ύβρεις, προπηλακισμοί, σωματικές βλάβες, απειλές, εκβιασμοί, χρήση και εμπορία ναρκωτικών κλπ.
Το πρόβλημα, συνεπώς, δεν είναι η θέσπιση ενός νέου ποινικού αδικήματος, όπως είναι το μπούλινγκ, που, όπως φαίνεται, είναι αρκετά αρκετά πιο πολυσύνθετο και πολύπλοκο ως αδίκημα και, πιθανότατα θα καταστήσει πολύ πιο διστακτικούς στην καταγγελία και δίωξη, τόσο τα θύματα όσο και τους υπεύθυνους δημόσιους λειτουργούς αλλά η εφαρμογή των ήδη υπαρχόντων, απλούστερων αδικημάτων, στην καθημερινή λειτουργία της σχολικής κοινότητας.
Με άλλα λόγια, το πρόβλημα ήταν και είναι, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις παραβατικής, εγκληματικής, βίαιης και εκβιαστικής συμπεριφοράς μεταξύ ανηλίκων στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής κοινότητας, ποιος θα είναι εκείνος που θα επιβλέπει, θα ελέγχει, θα διαπιστώνει, θα καλεί την αστυνομία, θα υποβάλει τη μήνυση, θα καταθέτει ως μάρτυρας κλπ., Γιατί, μέχρι σήμερα, όπως αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα, κανένας δεν έχει ανταποκριθεί με συνέπεια στα καθήκοντα αυτά και, κυρίως, δεν έχουν ανταποκριθεί ούτε καν με στοιχειώδη επάρκεια οι διευθυντές, οι καθηγητές, το διοικητικό προσωπικό και οι φύλακες των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων, οι μεμονωμένοι γονείς, ακόμη και τα ίδια τα παιδιά. Γιατί, όλοι αυτοί, κάτω από τα προσχήματα της μη ανάμιξης της αστυνομίας, της μη εμπλοκής τους με το νόμο, της ελευθεριότητας και προοδευτικότητας, του εκσυγχρονισμού, της δημοκρατικής συμπεριφοράς, του ανοιχτού (μήπως και ελαφρού;) μυαλού κλπ., αποφεύγουν συστηματικά την καταγγελία και αναζήτηση πειθαρχικών ή ποινικών ευθυνών για τα παραπάνω αδικήματα, ευνοώντας, έτσι, την ανομία, την αναρχία, την αδικία και την παραβατική και εγκληματική συμπεριφορά στους χώρους της εκπαιδευτικής κοινότητας. Έτσι π.χ. οι δάσκαλοι, καθηγητές κλπ., κάνουν τα στραβά μάτια και αποφεύγουν να ελέγξουν προληπτικά ή κατασταλτικά παρόμοιες συμπεριφορές, αρκούμενοι να τσιμπάνε το σταθερό μηνιαίο μισθό τους από το Δημόσιο, αποφεύγοντας συστηματικά και συνειδητά να αναμιγνύονται στις πειθαρχικά και ποινικά αξιόλογες συμπεριφορές και τα ενδοσχολικά προβλήματα των παιδιών, οι γονείς βολεύονται να παρκάρουν τα παιδιά τους στο σχολείο, ενδιαφερόμενοι κυρίως για τη βαθμολογική εύνοια και την εισαγωγή τους στο Πανεπιστήμιο, οι διευθυντές να μην ακούγεται το όνομα του σχολείου τους ώστε να μην έχουν λογοδοσίες, μπλεξίματα, χαρτούρα και τρεξίματα σε Υπουργεία, Αστυνομίες, δικαστήρια κλπ., κι έτσι, όλοι μαζί οι υπεύθυνοι κι ο καθένας χωριστά, ευνοούν την ανομία, την αναρχία, τη βία, τις προσβολές, τη φαυλοκρατία και την αναξιοκρατία.
- Γιατί, είναι κοινό μυστικό ότι τα παιδιά δεν πάνε στο σχολείο ούτε για να αποκτήσουν γνώσεις (αφού αυτές τις αποκτούν στο φροντιστήριο) ούτε για να μορφώσουν χαρακτήρα, συμπεριφορά και κοινωνικοποίηση (αφού είναι πιστά αντίγραφα των ...τέλειων γονέων τους...). Πάνε, απλώς, για να πάρουν το χαρτί... 
- Και γαία πυρί μιχθήτω!