Χριστούγεννα 2013! Να γιορτάσεις; Να θυμώσεις ή να λυπηθείς;


 

         
 
Χριστούγεννα 2013! Να γιορτάσεις; Να θυμώσεις ή να λυπηθείς;

          Ελλάδα τέλη 2013! Μια φοβική, παρασιτική και διεφθαρμένη κοινωνία σε πλήρη αποσύνθεση με αντιμαχόμενες τοπικές κοινωνίες, φάρες, φαμίλιες, ομάδες, παρέες και τάξεις συμφερόντων! Ένα μωσαϊκό από πολλές μικρές και μεγάλες μαφίες, με καρικατούτες Δον Κορλεόνε στις ηγεσίες τους! Μια πολιτική τάξη διεφθαρμένη, αμετανόητη, ανίκανη να καθοδηγήσει την κοινωνία και να αναλάβει τα ηνία του κράτους! Μια πολιτική τάξη εμπλουτισμένη με εκπροσώπους απ’ όλο τον απόπατο της χώρας, ακόμα και από ανθρώπους της νύχτας και μαχαιροβγάλτες! Καθημερινά ξεσπάνε δεκάδες οικονομικά σκάνδαλα κρατικών λειτουργών και αποκαλύπτονται πελατειακές σχέσεις των διοικητικών αρχών με τις επιχειρήσεις και τους πολίτες!

          Ρουσφέτια, οικογενειοκρατία, ευνοιοκρατία, χρηματισμός δημοσίων λειτουργών, παραδικαστικά κυκλώματα, διαφθορά! Σκάνδαλα γνωστά με τους τίτλους τους, όπως «Χρηματιστήριο», «Siemens», «Βατοπαίδι», «Λίστα Λαγκάρντ» αλλά και δωροδοκίες για εξοπλιστικά προγράμματα, σύναψη δημοσίων συμβάσεων, παράνομες επιδοτήσεις,  χορήγηση συντάξεων σε πεθαμένους, χορήγηση επιδομάτων σε μη δικαιούχους ή δήθεν ανάπηρους ή δήθεν τυφλούς και τόσα άλλα, "ων ουκ έστιν αριθμός"...

          Μια κοινωνία γεμάτη πλιατσικολόγους, λαμόγια, δήθεν εθνικούς ευεργέτες διαπλεκόμενους με την πολιτική εξουσία, συμμορίες, καπετανάτα, φάρες και οικογενειακές μαφίες, που κρύβονται πίσω από συνδικάτα, κόμματα, δημόσιες υπηρεσίες, επιχειρήσεις, φατρίες και ποικίλες ομάδες συμφερόντων για την άλωση του κράτους και των δημοσίων ταμείων… Μια παρασιτική, φοβική, υποκριτική και καθυστερημένη κοινωνία, που επικαλείται προσχηματικά την προσκόλλησή της σε δήθεν παραδοσιακές αξίες, θρησκεία, πατρίδα, οικογένεια, σε κουμπαριές και σε δεσμούς αίματος, χρησιμοποιώντας τους, όμως, στην πραγματικότητα για την εξυπηρέτηση ιδίων οικονομικών συμφερόντων, για την προστασία και προώθηση των μελών της, την ευνοιοκρατία, την απόκτηση παράνομων ωφελημάτων, καθώς και για τη διάπραξη οικονομικών εγκλημάτων, φορολογικής ασυλίας, φοροδιαφυγής, φοροαποφυγής, εισφοροδιαφυγής και κάθε είδους οικονομικό έγκλημα.

          Ένα πολιτικό σύστημα με χάρτινους, υποκριτικούς, άκρως προβληματικούς και παρεφθαρμένους θεσμούς, κακέκτυπα των δυτικών δημοκρατιών, που αντιγράφηκαν απ’ αυτές χωρίς ουδέποτε να λειτουργήσουν σύμφωνα με το πνεύμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, του συνταγματισμού, του πολιτικού και οικονομικού φιλελευθερισμού και του κοινωνικού κράτους δικαίου! Ένα κοινοβούλιο που βρίθει ανάξιων εκπροσώπων και αναλώνεται σε ανούσιους δεκάρικους, λαϊκισμό και παραπολιτική ενασχόληση, που συνοδεύει μια κυβέρνηση πελατειακών σχέσεων και ρουσφετολογίας και μια Δικαιοσύνη ανίκανη, εξαρτημένη, κομματικοποιημένη και μεροληπτική!       Ένα κομματικό σύστημα παλαιοκομματικής υφής, υποκριτικό, μαφιόζικο, τσίγκινο με ξύλινο και ανούσιο λόγο, ανίκανο και απρόθυμο να παραγάγει σύγχρονη πολιτική σκέψη και πράξη, ιδέες και πρόγραμμα διακυβέρνησης, που έχει μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων. Τα στελέχη και τα μέλη όλων των πολιτικών κομμάτων είναι βουτηγμένα στην ψευτιά και την υποκρισία και χρησιμοποιούν τους κομματικούς μηχανισμούς και τις μεταξύ τους γνωριμίες για τη σύμπηξη ομάδων συμφερόντων και αλληλεγγύης, την κατάληψη αμειβόμενων θέσεων δημόσιας εξουσίας, το βόλεμα των συγγενών και των "ημετέρων", προωθώντας την αναξιοκρατία, το νεποτισμό και την ευνοιοκρατία!

          Πληθώρα και κακής ποιότητας Μέσων μαζικής ενημέρωσης, που διαπλέκονται με πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα και ασχολούνται με μια ατέρμονη σκανδαλολογία, λαϊκισμό και εντυπωσιασμό με αποκλειστικό σκοπό το κέρδος! Πολύς θόρυβος για το τίποτα! Όλα γίνονται για τη δημιουργία εντυπώσεων, για τη συντήρηση του λαϊκισμού, της εκλογικής πελατείας και της διατήρησης των κεκτημένων.

          Μπορεί ένας πρώην πανίσχυρος υπουργός να βρίσκεται στη φυλακή, ένας φαιδρός μόδιστρος μεταξύ φυλακής και τηλεοπτικού dancing with the stars και ένας μεγαλοπαράγοντας του ποδοσφαίρου επίσης στη φυλακή, είναι όμως βέβαιο ότι οι αποκαλύψεις των σκανδάλων και οι ποινικές διώξεις για διαφθορά στη χώρα αυτή γίνονται για το θεαθήναι, αφορούν «υπέργηρα άλογα» και αποτελούν ένα πενιχρό και κακής ποιότητας εμπόρευμα προς πώληση, τόσο για τα μέσα ενημέρωσης όσο και για τη δημιουργία εντυπώσεων περί δήθεν κάθαρσης και εκπλήρωσης του καθήκοντος της δικαιοσύνης και της κρατικής εξουσίας.

          Κανείς σ’ αυτή τη χώρα δεν θέλει την πραγματική, αποδοτική και διαφανή λειτουργία των πολιτικών, οικονομικών και πολιτιστικών θεσμών, την κάθαρση του δημόσιου βίου, την αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, τη νομιμότητα, την αξιοκρατία, την πάταξη της φοροδιαφυγής, την υγιή επιχειρηματικότητα, την παραγωγικότητα, την ανταγωνιστικότητα γιατί οι επικυρίαρχες φάρες και οι ομάδες συμφερόντων βολεύονται με την κατάληψη των δημοσίων θέσεων και την ανάλωση δανεικών χρημάτων.

          Σε σχέση με το τεράστιο μέγεθος της διαφθοράς, ελάχιστοι πρώην ή εν ενεργεία υπουργοί είναι υπόδικοι ή κατηγορούνται για οικονομικά εγκλήματα και χρηματισμό, ενώ δεκάδες διεφθαρμένοι και ανάξιοι δημόσιοι λειτουργοί, Βουλευτές, Υπουργοί, Δικαστικοί, Αξιωματικοί, στελέχη των σωμάτων ασφαλείας, ερασιτέχνες και ανισσόροποι αστυνομικοί, κερδοσκόποι γιατροί των δημοσίων νοσοκομείων, δραχμοφονιάδες υπάλληλοι σε Εφορίες, Πολεοδομίες, Οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης και τοπικής αυτοδιοίκησης, υψηλόμισθοι σε τεμπέλικες και παρασιτικές ΔΕΚΟ και δεκάδες άλλοι  φορείς, φυσικά ή νομικά πρόσωπα, εξακολουθούν καθημερινά να διαπράττουν εγκλήματα διαφθοράς, παράνομου πλουτισμού, παράβασης καθηκόντων, απειθαρχίας και πάσης φύσεως αδικήματα σε βάρος των ελλήνων πολιτών και της δημόσιας περιουσίας σε όλες της βαθμίδες της κρατικής ιεραρχίας!

          Μόλις πρόσφατα οι βουλευτές του Ελληνικού κοινοβουλίου ψήφισαν την αναστολή της ποινικής δίωξης των αγροτοσυνδικαλιστών για αδικήματα που διέπραξαν οι τελευταίοι στους αγροτικούς συνεταιρισμούς σχετικά με παράνομες επιδοτήσεις και διέγραψαν ή επέστρεψαν πρόστιμα και προσέφεραν φορολογική ασυλία στις εξωχώριες (offshore) εταιρείες! Κάθε τρία με τέσσαρα χρόνια ψηφίζονται νόμοι με τους οποίους μπαίνουν στο αρχείο χιλιάδες διαπραχθέντα πλημμελήματα για την αποσυμφόρηση των δικαστηρίων, ευνοώντας με τον τρόπο αυτό την παραβατικότητα, την εγκληματική συμπεριφορά, την ανομία και την αδικία!

          Η Δικαιοσύνη κατά γενική εκτίμηση είναι διεφθαρμένη σε βάθος και στα υψηλότερα κλιμάκια, απελπιστικά χρονοβόρα, ανίκανη και μεροληπτική, ενώ όσοι από τους έντιμους λειτουργούς της επιθυμούν να υπηρετήσουν την ιδέα της, συνθλίβονται μέσα στα γρανάζια της διαφθοράς, της ιεραρχίας, των σκοτεινών συναλλαγών, του κομματισμού και της ευνοιοκρατίας…

          Οι υπερσυνταγογράφοι, κερδοσκόποι και παραβατικοί χαρτογιατροί του ΕΟΠΥΥ απεργούν επί μήνες, θέτοντας σε κίνδυνο τις ζωές και την υγεία των ασφαλισμένων ασθενών, που στερούνται ή εκλιπαρούν για τα φάρμακά τους, ενώ οι αλλοδαποί γιατροί καταλαμβάνουν ήδη σταδιακά τις θέσεις τους στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, προσφέροντας καλύτερες και φθηνότερες υπηρεσίες. Μια ολόκληρη κοινωνία δέσμια της επιβίωσής της από ένα φύραμα αλητών και ανήθικων κερδοσκόπων!

          Οι καθηγητές πανεπιστημίων και το διοικητικό προσωπικό τους, έχοντας απολέσει  κάθε ίχνος σοβαρότητας, υπευθυνότητας και αξιοπιστίας, απεργούν επί μήνες από τα καθήκοντά τους ενώ εξακολουθούν να αμείβονται από τα δημόσια ταμεία! Οι φοιτητές απέχουν απ' τα μαθήματά τους, απαξιώνοντας το κύρος των ελληνικών Πανεπιστημίων, την επιστημονική τους κατάρτιση και τα πτυχία τους!

          Αριστεροί βουλευτές κατέχουν τεράστια ακίνητη περιουσία, επενδύουν μεγάλα χρηματικά ποσά σε μεγάλα διεθνή funds ενώ άλλος αριστερός βουλευτής και πρώην συνδικαλιστής ισχυρίζεται ότι έλαβε ως "εφάπαξ"  ασφαλιστική αποζημίωση το ποσό του ενός εκατομμυρίου ευρώ, όταν συνταξιοδοτήθηκε από την εργασία του ως τραπεζικός! Η πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ κατηγορείται για διαφθορά αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ, και ο πρώην υπουργός Μεταφορών -ένας δικηγόρος που δεν άσκησε ποτέ του επάγγελμα,  ούτε εργάστηκε αλλά κατέλαβε επί σειρά ετών δημόσια αξιώματα, γόνος της οικογενειοκρατίας των ανάξιων πολιτικών-  συνελήφθη να οδηγεί ανασφάλιστο όχημα, χωρίς άδεια και με πλαστές πινακίδες κυκλοφορίας...

          Πλήρης και εκτεταμένη ανομία, εγκληματικότητα, ηθική κατάπτωση, έλλειψη σεβασμού στους θεσμούς και τους νόμους της Πολιτείας από τους ίδιους τους φυσικούς φορείς και εκπροσώπους της!

          Αυτή η κοινωνία δεν έχει προηγούμενο! Παντού και πάντα, σε όλη τη διαδρομή της ανθρώπινης ιστορίας και σε κάθε κοινωνία, υπήρχαν και θα υπάρχουν διεφθαρμένοι πολιτικοί, άνθρωποι με εγκληματική και παραβατική συμπεριφορά, ατυχείς και κακοφορμισμένοι θεσμοί και ατελέσφοροι νόμοι! Όμως τέτοια κοινωνία, τόσο βαθιά διεφθαρμένη και άρρωστη, δεν πρέπει να υπήρξε ποτέ και πουθενά στην ανθρώπινη ιστορία…

          Δεν ξέρω, πλέον, αν πρέπει να θυμώνω με όλους αυτούς τους ανάξιους, διεφθαρμένους, αμετανόητους, μικρόψυχους και μικροπρεπείς πολιτικούς και δημόσιους λειτουργούς αλλά και για ένα μεγάλο μέρος από τους πολίτες αυτής της χώρας ή αν πρέπει να τους λυπάμαι ή να λυπάμαι πρωτίστως τον εαυτό μου που ζω σε μια τέτοια χώρα! Βαθιά θλίψη και απογοήτευση με διακατέχει κάθε φορά που αναλογίζομαι, ποιάς ποιότητας, ήθους και ηθικής άνθρωποι κυβερνούν τη χώρα αυτή και κατευθύνουν τις τύχες της, την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή της! Και η απελπισία αυτή γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, όταν αναλογίζεται κανείς ότι δεν φαίνεται καμιά ελπίδα από πουθενά και ότι το μέλλον αυτής της χώρας διαγράφεται ακόμα πιο ζοφερό!

          Γιατί στη χώρα αυτή, η διαφθορά, η μισαλλοδοξία, η έλλειψη αυτογνωσίας και η ασέβεια στου νόμους διαχέονται σε κάθε κοινωνική και οικονομική τάξη, στρώμα και ομάδα, φάρα, οικογένεια, παρέα! Δεν πρέπει να μας παρασύρει το γεγονός ότι οι πολιτικοί έχουν μπει πρώτοι στο στόχαστρο λόγω της εξουσίας που ασκούν και της δημοσιότητας που απολαμβάνουν οι άνομες πράξεις τους. Γιατί, επιτέλους, σ’ αυτή τη χώρα, πρέπει κάποτε να ομολογήσουμε ότι διεφθαρμένος είναι ο καθένας που διαλέγει τον πλάγιο, δόλιο και παράνομο τρόπο για να υποσκελίσει ανέντιμα τον συνάνθρωπό του, για να τον ζημιώσει ή του στερήσει τη θέση εργασίας, χρησιμοποιώντας το ρουσφέτι, τη γνωριμία και τον «μπάρμπα στην Κορώνη», για να αποκομίσει όφελος ερχόμενος σε αδιαφανή συναλλαγή με τη δικαιοσύνη, την αστυνομία, τους πάσης φύσεως δημόσιους λειτουργούς ….

          Σε μια τόσο βαριά άρρωστη κοινωνία δεν διαφαίνεται καμία ελπίδα σωτηρίας! Γι αυτό διέρχεται αυτή την πρωτοφανή οικονομική, κοινωνική και ηθική κρίση και βρίσκεται πιασμένη σε μια σάπια σανίδα σωτηρίας, που αργά-αργά βυθίζεται στη φουρτουνιασμένη θάλασσα όσο θρυμματίζονται ένα-ένα από τα σάπια κομμάτια της…

          Πόση θλίψη και απελπισία να αντικρίζεις καθημερινά τους ανέντιμους συμπολίτες σου σε κάθε βήμα σου, στην εργασία σου, στις καθημερινές συναλλαγές σου, στο δρόμο σου, στη ζωή σου, στις σκέψεις σου... Άνθρωποι που επιβιώνουν, έχοντας μάθει να στερούν αυτό που ανήκει στην κοινωνία ή στο συνάνθρωπό τους, να το ευτελίζουν, να το καταστρέφουν ή να το ιδιοποιούνται χωρίς σεβασμό, αιδώ και τύψεις! Από την καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους και στα πεζοδρόμια μέχρι το σεβασμό που δικαιούσαι στην καθημερινότητά σου, στην εργασία σου, στις συναλλαγές σου, στις σχέσεις σου με τις δημόσιες υπηρεσίες, στην απονομή της δικαιοσύνης, στην αποκατάσταση της υγείας σου! Παντού ελλοχεύει η απαξίωσή σου, η προσβολή της προσωπικότητάς σου, η εκμετάλλευσή σου από τους συνανθρώπους σου! Προσβολές από τις εγκληματικές και ανέντιμες πράξεις τους, από την έλλειψη ήθους και αγωγής, από τη δολιότητά τους και από την υποκρισία τους,...

          Κι από την άλλη! Πως μπορεί κάποιος να μοιράζεται τη ζωή του σε μια τόσο βαθιά άρρωστη χώρα, χωρίς να κινδυνεύει και ο ίδιος να γίνει μέρος του σάπιου σώματός της; Χωρίς να αποφύγει και ο ίδιος να μολυνθεί… να ενταχθεί σε ένα σινάφι, σε μια κλίκα, σ' ένα κολλητηλίκι! Χωρίς και ο ίδιος να αποφύγει να χρησιμοποιήσει τον πλάγιο δρόμο, τη δολιότητα και την παρανομία! Γιατί, τελικά, πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος της μίμησης για λόγους αυτοπροστασίας, όταν αποφασίζεις να επιβιώσεις σε μια διεφθαρμένη κοινωνία... Γιατί πρέπει να ζήσεις κι εσύ, ως εργαζόμενος, ως συναλλασσόμενος, ως φορολογούμενος πολίτης, ως κοινωνός σε θεσμούς και πρακτικές, ως χρήστης των διαφόρων υπηρεσιών, ως μέλος της κοινωνίας γενικότερα.

          Κι εδώ φαίνεται η ανικανότητά σου και η αδεξιότητά σου! Η ανεπάρκειά σου! Γιατί, όταν έχεις μάθει να ζεις ελεύθερος, μακριά από κλίκες και παρέες, διαπιστώνεις πόσο ανίκανος είσαι να αλλάξεις τον τρόπο της ζωής και της αξίες σου… Γιατί, όταν προσπαθήσεις να παρανομήσεις, διαπιστώνεις ότι δεν είσαι κατάλληλος γι’ αυτό! Είσαι αδέξιος και ερασιτέχνης… Και κινδυνεύεις περισσότερο! Γίνεσαι όπως το μικρό νεογέννητο αδέξιο γατάκι, που, προσπαθώντας ανεπιτυχώς να κάνει τα πρώτα του βήματα, χάνει την ισορροπία του, πέφτει κάτω και τρώει τα μούτρα του… Και αμέσως αποφασίζεις ότι εσύ δεν είσαι για τέτοια… Κι αποφασίζεις  να μείνεις στις αξίες σου και τις αρχές σου… όσο κι αν αυτές είναι για σένα επώδυνες… Κι απελπίζεσαι όσο διαπιστώνεις ότι σ’ αυτό τον τόπο οι ανέντιμοι δεν είναι οι λίγοι, δεν είναι οι εξαιρέσεις... Εδώ, σ’ αυτό τον τόπο, οι ανέντιμοι άνθρωποι είναι οι περισσότεροι... Είναι η πλειοψηφία!...

          Υ.Γ. Λοιπόν; Χριστούγεννα 2013!Τι να κάνεις; Να γιορτάσεις; Να θυμώσεις ή να λυπηθείς; Και πώς να γιορτάσεις; Καταναλώνοντας κρέας και πουλερικά, κουραμπιέδες και μελομακάρονα; Την ώρα που χιλιάδες συμπολίτες μας είναι άστεγοι, άποροι και τρέφονται σε συσσίτια και χιλιάδες άλλοι χάνουν καθημερινά την εργασία τους ή δεν αμείβονται ενώ εργάζονται! Κι αν πρέπει λυπηθείς, ποιόν να λυπηθείς; Μήπως, πρώτα και κύρια τον εαυτό σου; Να λυπηθείς γιατί το ευθύ, άγριο και έντιμο τέρας της συνείδησης, που, τυχόν, βρίσκεται μέσα σου, και διαρκώς σε πληγώνει με την ασυμβίβαστη περπατησιά του; Ή μήπως πρέπει να θυμώσεις; Κι αν θυμώσεις, τι πρέπει άραγε να κάνεις; Να ψηφίσεις στις εκλογές πτωματοβόρες ύαινες άλλου χρώματος; Ή να θυμώσεις ακόμα πιο πολύ… Και να κάψεις ό,τι καίγεται και να το φτιάξεις από την αρχή… Και να γκρεμίσεις ό,τι γκρεμίζεται για να το χτίσεις από την αρχή… Για να οικοδομήσεις μια ευνομούμενη κοινωνία και πολιτεία… Μια κοινωνία και πολιτεία που όλοι ευαγγελίζονται στους δεκάρικους αλλά ποτέ δεν επιδιώκουν στην πράξη…  

  

Σάμπως, όμως, είναι τέτοιοι άνθρωποι μόνο οι πολιτικοί; ΄Η μήπως αυτοί έχουν μπει στο στόχαστρο λόγω της εξουσίας που ασκούν και της δημοσιότητας που απολαμβάνουν οι πράξεις τους; Μήπως η διαφθορά δεν διαχέεται σε όλα τα στρώματα και τάξεις της κοινωνίας; Μήπως δεν είναι διεφθαρμένος ο καθένας που διαλέγει τον πλάγιο και δόλιο τρόπο για να υποσκελίσει ανέντιμα, σε οποιοδήποτε ανθρώπινη δραστηριότητα, τον συνάνθρωπό του; Να του στερήσει τη θέση εργασίας χρησιμοποιώντας ρουσφέτι, να έλθει σε αδιαφανή συναλλαγή με τη δικαιοσύνη και την αστυνομία, να χρηματίσει δημόσιους λειτουργούς για να αποκομίσει όφελος; Και γεννιέται το ερώτημα: Πως μπορεί κάποιος να συμβιώνει και να μοιράζεται τη ζωή του με τέτοιους ανθρώπους, χωρίς να κινδυνεύει και ο ίδιος να μιμηθεί του υπόλοιπους; Χωρίς και ο ίδιος να μολυνθεί! Να ενταχθεί και ο ίδιος σε ένα σινάφι, σε μια κλίκα, σ' ένα κολλητηλίκι! Γιατί, τελικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος της μίμησης, όταν αναγκάζεσαι να ζεις σε μια διεφθαρμένη κοινωνία... Γιατί πρέπει να ζήσεις… ως εργαζόμενος, ως φορολογούμενος πολίτης, ως κοινωνός σε θεσμούς και πρακτικές, ως χρήστης των διαφόρων υπηρεσιών, ως μέλος της κοινωνίας γενικότερα. Και να θλίβεσαι όταν αντικρίζεις τους ανέντιμους συνανθρώπους σου στην εργασία σου, στο δρόμο σου, στη ζωή σου, στις σκέψεις σου... Να σου στερούν αυτό που ανήκει στην κοινωνία ή σε σένα, να το ευτελίζουν, να το καταστρέφουν ή να το ιδιοποιούνται χωρίς σεβασμό, αιδώ και τύψεις! Από την καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους και στα πεζοδρόμια που περπατάς μέχρι το σεβασμό που δικαιούσαι στην καθημερινότητά σου, στην εργασία σου, στις συναλλαγές σου, στις σχέσεις σου με τις δημόσιες υπηρεσίες, στην απονομή της δικαιοσύνης, στην αποκατάσταση της υγείας σου! Παντού ελλοχεύει η απαξίωσή σου, η προσβολή της προσωπικότητάς σου η εκμετάλλευσή σου από τους συνανθρώπους σου! Από τις ανέντιμες πράξεις τους, από την έλλειψη αγωγής και από την υποκρισία τους, από τη δολιότητά τους... Και, δυστυχώς, με περισσή απελπισία διαπιστώνεις κάθε φορά πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οι λίγοι, δεν είναι οι εξαιρέσεις... Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι περισσότεροι... Είναι η πλειοψηφία!...
Τι να κάνεις; Να θυμώσεις ή να λυπηθείς;Σάμπως, όμως, είναι τέτοιοι άνθρωποι μόνο οι πολιτικοί; ΄Η μήπως αυτοί έχουν μπει στο στόχαστρο λόγω της εξουσίας που ασκούν και της δημοσιότητας που απολαμβάνουν οι πράξεις τους; Μήπως η διαφθορά δεν διαχέεται σε όλα τα στρώματα και τάξεις της κοινωνίας; Μήπως δεν είναι διεφθαρμένος ο καθένας που διαλέγει τον πλάγιο και δόλιο τρόπο για να υποσκελίσει ανέντιμα, σε οποιοδήποτε ανθρώπινη δραστηριότητα, τον συνάνθρωπό του; Να του στερήσει τη θέση εργασίας χρησιμοποιώντας ρουσφέτι, να έλθει σε αδιαφανή συναλλαγή με τη δικαιοσύνη και την αστυνομία, να χρηματίσει δημόσιους λειτουργούς για να αποκομίσει όφελος; Και γεννιέται το ερώτημα: Πως μπορεί κάποιος να συμβιώνει και να μοιράζεται τη ζωή του με τέτοιους ανθρώπους, χωρίς να κινδυνεύει και ο ίδιος να μιμηθεί του υπόλοιπους; Χωρίς και ο ίδιος να μολυνθεί! Να ενταχθεί και ο ίδιος σε ένα σινάφι, σε μια κλίκα, σ' ένα κολλητηλίκι! Γιατί, τελικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος της μίμησης, όταν αναγκάζεσαι να ζεις σε μια διεφθαρμένη κοινωνία... Γιατί πρέπει να ζήσεις… ως εργαζόμενος, ως φορολογούμενος πολίτης, ως κοινωνός σε θεσμούς και πρακτικές, ως χρήστης των διαφόρων υπηρεσιών, ως μέλος της κοινωνίας γενικότερα. Και να θλίβεσαι όταν αντικρίζεις τους ανέντιμους συνανθρώπους σου στην εργασία σου, στο δρόμο σου, στη ζωή σου, στις σκέψεις σου... Να σου στερούν αυτό που ανήκει στην κοινωνία ή σε σένα, να το ευτελίζουν, να το καταστρέφουν ή να το ιδιοποιούνται χωρίς σεβασμό, αιδώ και τύψεις! Από την καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους και στα πεζοδρόμια που περπατάς μέχρι το σεβασμό που δικαιούσαι στην καθημερινότητά σου, στην εργασία σου, στις συναλλαγές σου, στις σχέσεις σου με τις δημόσιες υπηρεσίες, στην απονομή της δικαιοσύνης, στην αποκατάσταση της υγείας σου! Παντού ελλοχεύει η απαξίωσή σου, η προσβολή της προσωπικότητάς σου η εκμετάλλευσή σου από τους συνανθρώπους σου! Από τις ανέντιμες πράξεις τους, από την έλλειψη αγωγής και από την υποκρισία τους, από τη δολιότητά τους... Και, δυστυχώς, με περισσή απελπισία διαπιστώνεις κάθε φορά πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οι λίγοι, δεν είναι οι εξαιρέσεις... Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι περισσότεροι... Είναι η πλειοψηφία!...
Τι να κάνεις; Να θυμώσεις ή να λυπηθείς;Πως μπορεί κάποιος να συμβιώνει και να μοιράζεται τη ζωή του με τέτοιους ανθρώπους, χωρίς να κινδυνεύει και ο ίδιος να μιμηθεί του υπόλοιπους; Χωρίς και ο ίδιος να μολυνθεί! Να ενταχθεί και ο ίδιος σε ένα σινάφι, σε μια κλίκα, σ' ένα κολλητηλίκι! Γιατί, τελικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος της μίμησης, όταν αναγκάζεσαι να ζεις σε μια διεφθαρμένη κοινωνία... Γιατί πρέπει να ζήσεις… ως εργαζόμενος, ως φορολογούμενος πολίτης, ως κοινωνός σε θεσμούς και πρακτικές, ως χρήστης των διαφόρων υπηρεσιών, ως μέλος της κοινωνίας γενικότερα. Και να θλίβεσαι όταν αντικρίζεις τους ανέντιμους συνανθρώπους σου στην εργασία σου, στο δρόμο σου, στη ζωή σου, στις σκέψεις σου... Να σου στερούν αυτό που ανήκει στην κοινωνία ή σε σένα, να το ευτελίζουν, να το καταστρέφουν ή να το ιδιοποιούνται χωρίς σεβασμό, αιδώ και τύψεις! Από την καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους και στα πεζοδρόμια που περπατάς μέχρι το σεβασμό που δικαιούσαι στην καθημερινότητά σου, στην εργασία σου, στις συναλλαγές σου, στις σχέσεις σου με τις δημόσιες υπηρεσίες, στην απονομή της δικαιοσύνης, στην αποκατάσταση της υγείας σου! Παντού ελλοχεύει η απαξίωσή σου, η προσβολή της προσωπικότητάς σου η εκμετάλλευσή σου από τους συνανθρώπους σου! Από τις ανέντιμες πράξεις τους, από την έλλειψη αγωγής και από την υποκρισία τους, από τη δολιότητά τους... Και, δυστυχώς, με περισσή απελπισία διαπιστώνεις κάθε φορά πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οι λίγοι, δεν είναι οι εξαιρέσεις... Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι περισσότεροι... Είναι η πλειοψηφία!...
Τι να κάνεις; Να θυμώσεις ή να λυπηθείς;Πως μπορεί κάποιος να συμβιώνει και να μοιράζεται τη ζωή του με τέτοιους ανθρώπους, χωρίς να κινδυνεύει και ο ίδιος να μιμηθεί του υπόλοιπους; Χωρίς και ο ίδιος να μολυνθεί! Να ενταχθεί και ο ίδιος σε ένα σινάφι, σε μια κλίκα, σ' ένα κολλητηλίκι! Γιατί, τελικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος της μίμησης, όταν αναγκάζεσαι να ζεις σε μια διεφθαρμένη κοινωνία... Γιατί πρέπει να ζήσεις… ως εργαζόμενος, ως φορολογούμενος πολίτης, ως κοινωνός σε θεσμούς και πρακτικές, ως χρήστης των διαφόρων υπηρεσιών, ως μέλος της κοινωνίας γενικότερα. Και να θλίβεσαι όταν αντικρίζεις τους ανέντιμους συνανθρώπους σου στην εργασία σου, στο δρόμο σου, στη ζωή σου, στις σκέψεις σου... Να σου στερούν αυτό που ανήκει στην κοινωνία ή σε σένα, να το ευτελίζουν, να το καταστρέφουν ή να το ιδιοποιούνται χωρίς σεβασμό, αιδώ και τύψεις! Από την καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους και στα πεζοδρόμια που περπατάς μέχρι το σεβασμό που δικαιούσαι στην καθημερινότητά σου, στην εργασία σου, στις συναλλαγές σου, στις σχέσεις σου με τις δημόσιες υπηρεσίες, στην απονομή της δικαιοσύνης, στην αποκατάσταση της υγείας σου! Παντού ελλοχεύει η απαξίωσή σου, η προσβολή της προσωπικότητάς σου η εκμετάλλευσή σου από τους συνανθρώπους σου! Από τις ανέντιμες πράξεις τους, από την έλλειψη αγωγής και από την υποκρισία τους, από τη δολιότητά τους... Και, δυστυχώς, με περισσή απελπισία διαπιστώνεις κάθε φορά πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οι λίγοι, δεν είναι οι εξαιρέσεις... Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι περισσότεροι... Είναι η πλειοψηφία!...
Τι να κάνεις; Να θυμώσεις ή να λυπηθείς;Πως μπορεί κάποιος να συμβιώνει και να μοιράζεται τη ζωή του με τέτοιους ανθρώπους, χωρίς να κινδυνεύει και ο ίδιος να μιμηθεί του υπόλοιπους; Χωρίς και ο ίδιος να μολυνθεί! Να ενταχθεί και ο ίδιος σε ένα σινάφι, σε μια κλίκα, σ' ένα κολλητηλίκι! Γιατί, τελικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος της μίμησης, όταν αναγκάζεσαι να ζεις σε μια διεφθαρμένη κοινωνία... Γιατί πρέπει να ζήσεις… ως εργαζόμενος, ως φορολογούμενος πολίτης, ως κοινωνός σε θεσμούς και πρακτικές, ως χρήστης των διαφόρων υπηρεσιών, ως μέλος της κοινωνίας γενικότερα. Και να θλίβεσαι όταν αντικρίζεις τους ανέντιμους συνανθρώπους σου στην εργασία σου, στο δρόμο σου, στη ζωή σου, στις σκέψεις σου... Να σου στερούν αυτό που ανήκει στην κοινωνία ή σε σένα, να το ευτελίζουν, να το καταστρέφουν ή να το ιδιοποιούνται χωρίς σεβασμό, αιδώ και τύψεις! Από την καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους και στα πεζοδρόμια που περπατάς μέχρι το σεβασμό που δικαιούσαι στην καθημερινότητά σου, στην εργασία σου, στις συναλλαγές σου, στις σχέσεις σου με τις δημόσιες υπηρεσίες, στην απονομή της δικαιοσύνης, στην αποκατάσταση της υγείας σου! Παντού ελλοχεύει η απαξίωσή σου, η προσβολή της προσωπικότητάς σου η εκμετάλλευσή σου από τους συνανθρώπους σου! Από τις ανέντιμες πράξεις τους, από την έλλειψη αγωγής και από την υποκρισία τους, από τη δολιότητά τους... Και, δυστυχώς, με περισσή απελπισία διαπιστώνεις κάθε φορά πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οι λίγοι, δεν είναι οι εξαιρέσεις... Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι περισσότεροι... Είναι η πλειοψηφία!...
Τι να κάνεις; Να θυμώσεις ή να λυπηθείς;Πως μπορεί κάποιος να συμβιώνει και να μοιράζεται τη ζωή του με τέτοιους ανθρώπους, χωρίς να κινδυνεύει και ο ίδιος να μιμηθεί του υπόλοιπους; Χωρίς και ο ίδιος να μολυνθεί! Να ενταχθεί και ο ίδιος σε ένα σινάφι, σε μια κλίκα, σ' ένα κολλητηλίκι! Γιατί, τελικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος της μίμησης, όταν αναγκάζεσαι να ζεις σε μια διεφθαρμένη κοινωνία... Γιατί πρέπει να ζήσεις… ως εργαζόμενος, ως φορολογούμενος πολίτης, ως κοινωνός σε θεσμούς και πρακτικές, ως χρήστης των διαφόρων υπηρεσιών, ως μέλος της κοινωνίας γενικότερα. Και να θλίβεσαι όταν αντικρίζεις τους ανέντιμους συνανθρώπους σου στην εργασία σου, στο δρόμο σου, στη ζωή σου, στις σκέψεις σου... Να σου στερούν αυτό που ανήκει στην κοινωνία ή σε σένα, να το ευτελίζουν, να το καταστρέφουν ή να το ιδιοποιούνται χωρίς σεβασμό, αιδώ και τύψεις! Από την καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους και στα πεζοδρόμια που περπατάς μέχρι το σεβασμό που δικαιούσαι στην καθημερινότητά σου, στην εργασία σου, στις συναλλαγές σου, στις σχέσεις σου με τις δημόσιες υπηρεσίες, στην απονομή της δικαιοσύνης, στην αποκατάσταση της υγείας σου! Παντού ελλοχεύει η απαξίωσή σου, η προσβολή της προσωπικότητάς σου η εκμετάλλευσή σου από τους συνανθρώπους σου! Από τις ανέντιμες πράξεις τους, από την έλλειψη αγωγής και από την υποκρισία τους, από τη δολιότητά τους... Και, δυστυχώς, με περισσή απελπισία διαπιστώνεις κάθε φορά πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οι λίγοι, δεν είναι οι εξαιρέσεις... Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι περισσότεροι... Είναι η πλειοψηφία!...
Τι να κάνεις; Να θυμώσεις ή να λυπηθείς;Πως μπορεί κάποιος να συμβιώνει και να μοιράζεται τη ζωή του με τέτοιους ανθρώπους, χωρίς να κινδυνεύει και ο ίδιος να μιμηθεί του υπόλοιπους; Χωρίς και ο ίδιος να μολυνθεί! Να ενταχθεί και ο ίδιος σε ένα σινάφι, σε μια κλίκα, σ' ένα κολλητηλίκι! Γιατί, τελικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος της μίμησης, όταν αναγκάζεσαι να ζεις σε μια διεφθαρμένη κοινωνία... Γιατί πρέπει να ζήσεις… ως εργαζόμενος, ως φορολογούμενος πολίτης, ως κοινωνός σε θεσμούς και πρακτικές, ως χρήστης των διαφόρων υπηρεσιών, ως μέλος της κοινωνίας γενικότερα. Και να θλίβεσαι όταν αντικρίζεις τους ανέντιμους συνανθρώπους σου στην εργασία σου, στο δρόμο σου, στη ζωή σου, στις σκέψεις σου... Να σου στερούν αυτό που ανήκει στην κοινωνία ή σε σένα, να το ευτελίζουν, να το καταστρέφουν ή να το ιδιοποιούνται χωρίς σεβασμό, αιδώ και τύψεις! Από την καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους και στα πεζοδρόμια που περπατάς μέχρι το σεβασμό που δικαιούσαι στην καθημερινότητά σου, στην εργασία σου, στις συναλλαγές σου, στις σχέσεις σου με τις δημόσιες υπηρεσίες, στην απονομή της δικαιοσύνης, στην αποκατάσταση της υγείας σου! Παντού ελλοχεύει η απαξίωσή σου, η προσβολή της προσωπικότητάς σου η εκμετάλλευσή σου από τους συνανθρώπους σου! Από τις ανέντιμες πράξεις τους, από την έλλειψη αγωγής και από την υποκρισία τους, από τη δολιότητά τους... Και, δυστυχώς, με περισσή απελπισία διαπιστώνεις κάθε φορά πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οι λίγοι, δεν είναι οι εξαιρέσεις... Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι περισσότεροι... Είναι η πλειοψηφία!...
Τι να κάνεις; Να θυμώσεις ή να λυπηθείς;



Σάμπως, όμως, είναι τέτοιοι άνθρωποι μόνο οι πολιτικοί; ΄Η μήπως αυτοί έχουν μπει στο στόχαστρο λόγω της εξουσίας που ασκούν και της δημοσιότητας που απολαμβάνουν οι πράξεις τους; Μήπως η διαφθορά δεν διαχέεται σε όλα τα στρώματα και τάξεις της κοινωνίας; Μήπως δεν είναι διεφθαρμένος ο καθένας που διαλέγει τον πλάγιο και δόλιο τρόπο για να υποσκελίσει ανέντιμα, σε οποιοδήποτε ανθρώπινη δραστηριότητα, τον συνάνθρωπό του; Να του στερήσει τη θέση εργασίας χρησιμοποιώντας ρουσφέτι, να έλθει σε αδιαφανή συναλλαγή με τη δικαιοσύνη και την αστυνομία, να χρηματίσει δημόσιους λειτουργούς για να αποκομίσει όφελος; Και γεννιέται το ερώτημα: Πως μπορεί κάποιος να συμβιώνει και να μοιράζεται τη ζωή του με τέτοιους ανθρώπους, χωρίς να κινδυνεύει και ο ίδιος να μιμηθεί του υπόλοιπους; Χωρίς και ο ίδιος να μολυνθεί! Να ενταχθεί και ο ίδιος σε ένα σινάφι, σε μια κλίκα, σ' ένα κολλητηλίκι! Γιατί, τελικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος της μίμησης, όταν αναγκάζεσαι να ζεις σε μια διεφθαρμένη κοινωνία... Γιατί πρέπει να ζήσεις… ως εργαζόμενος, ως φορολογούμενος πολίτης, ως κοινωνός σε θεσμούς και πρακτικές, ως χρήστης των διαφόρων υπηρεσιών, ως μέλος της κοινωνίας γενικότερα. Και να θλίβεσαι όταν αντικρίζεις τους ανέντιμους συνανθρώπους σου στην εργασία σου, στο δρόμο σου, στη ζωή σου, στις σκέψεις σου... Να σου στερούν αυτό που ανήκει στην κοινωνία ή σε σένα, να το ευτελίζουν, να το καταστρέφουν ή να το ιδιοποιούνται χωρίς σεβασμό, αιδώ και τύψεις! Από την καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους και στα πεζοδρόμια που περπατάς μέχρι το σεβασμό που δικαιούσαι στην καθημερινότητά σου, στην εργασία σου, στις συναλλαγές σου, στις σχέσεις σου με τις δημόσιες υπηρεσίες, στην απονομή της δικαιοσύνης, στην αποκατάσταση της υγείας σου! Παντού ελλοχεύει η απαξίωσή σου, η προσβολή της προσωπικότητάς σου η εκμετάλλευσή σου από τους συνανθρώπους σου! Από τις ανέντιμες πράξεις τους, από την έλλειψη αγωγής και από την υποκρισία τους, από τη δολιότητά τους... Και, δυστυχώς, με περισσή απελπισία διαπιστώνεις κάθε φορά πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οι λίγοι, δεν είναι οι εξαιρέσεις... Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι περισσότεροι... Είναι η πλειοψηφία!...
Τι να κάνεις; Να θυμώσεις ή να λυπηθείς;Σάμπως, όμως, είναι τέτοιοι άνθρωποι μόνο οι πολιτικοί; ΄Η μήπως αυτοί έχουν μπει στο στόχαστρο λόγω της εξουσίας που ασκούν και της δημοσιότητας που απολαμβάνουν οι πράξεις τους; Μήπως η διαφθορά δεν διαχέεται σε όλα τα στρώματα και τάξεις της κοινωνίας; Μήπως δεν είναι διεφθαρμένος ο καθένας που διαλέγει τον πλάγιο και δόλιο τρόπο για να υποσκελίσει ανέντιμα, σε οποιοδήποτε ανθρώπινη δραστηριότητα, τον συνάνθρωπό του; Να του στερήσει τη θέση εργασίας χρησιμοποιώντας ρουσφέτι, να έλθει σε αδιαφανή συναλλαγή με τη δικαιοσύνη και την αστυνομία, να χρηματίσει δημόσιους λειτουργούς για να αποκομίσει όφελος; Και γεννιέται το ερώτημα: Πως μπορεί κάποιος να συμβιώνει και να μοιράζεται τη ζωή του με τέτοιους ανθρώπους, χωρίς να κινδυνεύει και ο ίδιος να μιμηθεί του υπόλοιπους; Χωρίς και ο ίδιος να μολυνθεί! Να ενταχθεί και ο ίδιος σε ένα σινάφι, σε μια κλίκα, σ' ένα κολλητηλίκι! Γιατί, τελικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος της μίμησης, όταν αναγκάζεσαι να ζεις σε μια διεφθαρμένη κοινωνία... Γιατί πρέπει να ζήσεις… ως εργαζόμενος, ως φορολογούμενος πολίτης, ως κοινωνός σε θεσμούς και πρακτικές, ως χρήστης των διαφόρων υπηρεσιών, ως μέλος της κοινωνίας γενικότερα. Και να θλίβεσαι όταν αντικρίζεις τους ανέντιμους συνανθρώπους σου στην εργασία σου, στο δρόμο σου, στη ζωή σου, στις σκέψεις σου... Να σου στερούν αυτό που ανήκει στην κοινωνία ή σε σένα, να το ευτελίζουν, να το καταστρέφουν ή να το ιδιοποιούνται χωρίς σεβασμό, αιδώ και τύψεις! Από την καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους και στα πεζοδρόμια που περπατάς μέχρι το σεβασμό που δικαιούσαι στην καθημερινότητά σου, στην εργασία σου, στις συναλλαγές σου, στις σχέσεις σου με τις δημόσιες υπηρεσίες, στην απονομή της δικαιοσύνης, στην αποκατάσταση της υγείας σου! Παντού ελλοχεύει η απαξίωσή σου, η προσβολή της προσωπικότητάς σου η εκμετάλλευσή σου από τους συνανθρώπους σου! Από τις ανέντιμες πράξεις τους, από την έλλειψη αγωγής και από την υποκρισία τους, από τη δολιότητά τους... Και, δυστυχώς, με περισσή απελπισία διαπιστώνεις κάθε φορά πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οι λίγοι, δεν είναι οι εξαιρέσεις... Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι περισσότεροι... Είναι η πλειοψηφία!...
Τι να κάνεις; Να θυμώσεις ή να λυπηθείς;Πως μπορεί κάποιος να συμβιώνει και να μοιράζεται τη ζωή του με τέτοιους ανθρώπους, χωρίς να κινδυνεύει και ο ίδιος να μιμηθεί του υπόλοιπους; Χωρίς και ο ίδιος να μολυνθεί! Να ενταχθεί και ο ίδιος σε ένα σινάφι, σε μια κλίκα, σ' ένα κολλητηλίκι! Γιατί, τελικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος της μίμησης, όταν αναγκάζεσαι να ζεις σε μια διεφθαρμένη κοινωνία... Γιατί πρέπει να ζήσεις… ως εργαζόμενος, ως φορολογούμενος πολίτης, ως κοινωνός σε θεσμούς και πρακτικές, ως χρήστης των διαφόρων υπηρεσιών, ως μέλος της κοινωνίας γενικότερα. Και να θλίβεσαι όταν αντικρίζεις τους ανέντιμους συνανθρώπους σου στην εργασία σου, στο δρόμο σου, στη ζωή σου, στις σκέψεις σου... Να σου στερούν αυτό που ανήκει στην κοινωνία ή σε σένα, να το ευτελίζουν, να το καταστρέφουν ή να το ιδιοποιούνται χωρίς σεβασμό, αιδώ και τύψεις! Από την καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους και στα πεζοδρόμια που περπατάς μέχρι το σεβασμό που δικαιούσαι στην καθημερινότητά σου, στην εργασία σου, στις συναλλαγές σου, στις σχέσεις σου με τις δημόσιες υπηρεσίες, στην απονομή της δικαιοσύνης, στην αποκατάσταση της υγείας σου! Παντού ελλοχεύει η απαξίωσή σου, η προσβολή της προσωπικότητάς σου η εκμετάλλευσή σου από τους συνανθρώπους σου! Από τις ανέντιμες πράξεις τους, από την έλλειψη αγωγής και από την υποκρισία τους, από τη δολιότητά τους... Και, δυστυχώς, με περισσή απελπισία διαπιστώνεις κάθε φορά πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οι λίγοι, δεν είναι οι εξαιρέσεις... Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι περισσότεροι... Είναι η πλειοψηφία!...
Τι να κάνεις; Να θυμώσεις ή να λυπηθείς;Πως μπορεί κάποιος να συμβιώνει και να μοιράζεται τη ζωή του με τέτοιους ανθρώπους, χωρίς να κινδυνεύει και ο ίδιος να μιμηθεί του υπόλοιπους; Χωρίς και ο ίδιος να μολυνθεί! Να ενταχθεί και ο ίδιος σε ένα σινάφι, σε μια κλίκα, σ' ένα κολλητηλίκι! Γιατί, τελικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος της μίμησης, όταν αναγκάζεσαι να ζεις σε μια διεφθαρμένη κοινωνία... Γιατί πρέπει να ζήσεις… ως εργαζόμενος, ως φορολογούμενος πολίτης, ως κοινωνός σε θεσμούς και πρακτικές, ως χρήστης των διαφόρων υπηρεσιών, ως μέλος της κοινωνίας γενικότερα. Και να θλίβεσαι όταν αντικρίζεις τους ανέντιμους συνανθρώπους σου στην εργασία σου, στο δρόμο σου, στη ζωή σου, στις σκέψεις σου... Να σου στερούν αυτό που ανήκει στην κοινωνία ή σε σένα, να το ευτελίζουν, να το καταστρέφουν ή να το ιδιοποιούνται χωρίς σεβασμό, αιδώ και τύψεις! Από την καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους και στα πεζοδρόμια που περπατάς μέχρι το σεβασμό που δικαιούσαι στην καθημερινότητά σου, στην εργασία σου, στις συναλλαγές σου, στις σχέσεις σου με τις δημόσιες υπηρεσίες, στην απονομή της δικαιοσύνης, στην αποκατάσταση της υγείας σου! Παντού ελλοχεύει η απαξίωσή σου, η προσβολή της προσωπικότητάς σου η εκμετάλλευσή σου από τους συνανθρώπους σου! Από τις ανέντιμες πράξεις τους, από την έλλειψη αγωγής και από την υποκρισία τους, από τη δολιότητά τους... Και, δυστυχώς, με περισσή απελπισία διαπιστώνεις κάθε φορά πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οι λίγοι, δεν είναι οι εξαιρέσεις... Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι περισσότεροι... Είναι η πλειοψηφία!...
Τι να κάνεις; Να θυμώσεις ή να λυπηθείς;Πως μπορεί κάποιος να συμβιώνει και να μοιράζεται τη ζωή του με τέτοιους ανθρώπους, χωρίς να κινδυνεύει και ο ίδιος να μιμηθεί του υπόλοιπους; Χωρίς και ο ίδιος να μολυνθεί! Να ενταχθεί και ο ίδιος σε ένα σινάφι, σε μια κλίκα, σ' ένα κολλητηλίκι! Γιατί, τελικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος της μίμησης, όταν αναγκάζεσαι να ζεις σε μια διεφθαρμένη κοινωνία... Γιατί πρέπει να ζήσεις… ως εργαζόμενος, ως φορολογούμενος πολίτης, ως κοινωνός σε θεσμούς και πρακτικές, ως χρήστης των διαφόρων υπηρεσιών, ως μέλος της κοινωνίας γενικότερα. Και να θλίβεσαι όταν αντικρίζεις τους ανέντιμους συνανθρώπους σου στην εργασία σου, στο δρόμο σου, στη ζωή σου, στις σκέψεις σου... Να σου στερούν αυτό που ανήκει στην κοινωνία ή σε σένα, να το ευτελίζουν, να το καταστρέφουν ή να το ιδιοποιούνται χωρίς σεβασμό, αιδώ και τύψεις! Από την καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους και στα πεζοδρόμια που περπατάς μέχρι το σεβασμό που δικαιούσαι στην καθημερινότητά σου, στην εργασία σου, στις συναλλαγές σου, στις σχέσεις σου με τις δημόσιες υπηρεσίες, στην απονομή της δικαιοσύνης, στην αποκατάσταση της υγείας σου! Παντού ελλοχεύει η απαξίωσή σου, η προσβολή της προσωπικότητάς σου η εκμετάλλευσή σου από τους συνανθρώπους σου! Από τις ανέντιμες πράξεις τους, από την έλλειψη αγωγής και από την υποκρισία τους, από τη δολιότητά τους... Και, δυστυχώς, με περισσή απελπισία διαπιστώνεις κάθε φορά πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οι λίγοι, δεν είναι οι εξαιρέσεις... Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι περισσότεροι... Είναι η πλειοψηφία!...
Τι να κάνεις; Να θυμώσεις ή να λυπηθείς;Πως μπορεί κάποιος να συμβιώνει και να μοιράζεται τη ζωή του με τέτοιους ανθρώπους, χωρίς να κινδυνεύει και ο ίδιος να μιμηθεί του υπόλοιπους; Χωρίς και ο ίδιος να μολυνθεί! Να ενταχθεί και ο ίδιος σε ένα σινάφι, σε μια κλίκα, σ' ένα κολλητηλίκι! Γιατί, τελικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος της μίμησης, όταν αναγκάζεσαι να ζεις σε μια διεφθαρμένη κοινωνία... Γιατί πρέπει να ζήσεις… ως εργαζόμενος, ως φορολογούμενος πολίτης, ως κοινωνός σε θεσμούς και πρακτικές, ως χρήστης των διαφόρων υπηρεσιών, ως μέλος της κοινωνίας γενικότερα. Και να θλίβεσαι όταν αντικρίζεις τους ανέντιμους συνανθρώπους σου στην εργασία σου, στο δρόμο σου, στη ζωή σου, στις σκέψεις σου... Να σου στερούν αυτό που ανήκει στην κοινωνία ή σε σένα, να το ευτελίζουν, να το καταστρέφουν ή να το ιδιοποιούνται χωρίς σεβασμό, αιδώ και τύψεις! Από την καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους και στα πεζοδρόμια που περπατάς μέχρι το σεβασμό που δικαιούσαι στην καθημερινότητά σου, στην εργασία σου, στις συναλλαγές σου, στις σχέσεις σου με τις δημόσιες υπηρεσίες, στην απονομή της δικαιοσύνης, στην αποκατάσταση της υγείας σου! Παντού ελλοχεύει η απαξίωσή σου, η προσβολή της προσωπικότητάς σου η εκμετάλλευσή σου από τους συνανθρώπους σου! Από τις ανέντιμες πράξεις τους, από την έλλειψη αγωγής και από την υποκρισία τους, από τη δολιότητά τους... Και, δυστυχώς, με περισσή απελπισία διαπιστώνεις κάθε φορά πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οι λίγοι, δεν είναι οι εξαιρέσεις... Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι περισσότεροι... Είναι η πλειοψηφία!...
Τι να κάνεις; Να θυμώσεις ή να λυπηθείς;Πως μπορεί κάποιος να συμβιώνει και να μοιράζεται τη ζωή του με τέτοιους ανθρώπους, χωρίς να κινδυνεύει και ο ίδιος να μιμηθεί του υπόλοιπους; Χωρίς και ο ίδιος να μολυνθεί! Να ενταχθεί και ο ίδιος σε ένα σινάφι, σε μια κλίκα, σ' ένα κολλητηλίκι! Γιατί, τελικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος της μίμησης, όταν αναγκάζεσαι να ζεις σε μια διεφθαρμένη κοινωνία... Γιατί πρέπει να ζήσεις… ως εργαζόμενος, ως φορολογούμενος πολίτης, ως κοινωνός σε θεσμούς και πρακτικές, ως χρήστης των διαφόρων υπηρεσιών, ως μέλος της κοινωνίας γενικότερα. Και να θλίβεσαι όταν αντικρίζεις τους ανέντιμους συνανθρώπους σου στην εργασία σου, στο δρόμο σου, στη ζωή σου, στις σκέψεις σου... Να σου στερούν αυτό που ανήκει στην κοινωνία ή σε σένα, να το ευτελίζουν, να το καταστρέφουν ή να το ιδιοποιούνται χωρίς σεβασμό, αιδώ και τύψεις! Από την καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους και στα πεζοδρόμια που περπατάς μέχρι το σεβασμό που δικαιούσαι στην καθημερινότητά σου, στην εργασία σου, στις συναλλαγές σου, στις σχέσεις σου με τις δημόσιες υπηρεσίες, στην απονομή της δικαιοσύνης, στην αποκατάσταση της υγείας σου! Παντού ελλοχεύει η απαξίωσή σου, η προσβολή της προσωπικότητάς σου η εκμετάλλευσή σου από τους συνανθρώπους σου! Από τις ανέντιμες πράξεις τους, από την έλλειψη αγωγής και από την υποκρισία τους, από τη δολιότητά τους... Και, δυστυχώς, με περισσή απελπισία διαπιστώνεις κάθε φορά πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οι λίγοι, δεν είναι οι εξαιρέσεις... Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι περισσότεροι... Είναι η πλειοψηφία!...
Τι να κάνεις; Να θυμώσεις ή να λυπηθείς;

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Θεσμός του γάμου και γάμος ομοφύλων (Συνταγματικό πλαίσιο και νομοθετική ρύθμιση)

Τα 100+7 καλύτερα βιβλία όλων των εποχών

Τι είναι τα ανθρώπινα ή ατομικά δικαιώματα (απλά, κατανοητά και σύντομα μαθήματα "συνταγματικών ελευθεριών" ή "ατομικών δικαιωμάτων" )